Werdykt Jury XXIV Konkursu o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka

Jury XXIV Konkursu o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka, wyróżniającą krytyczki i krytyków piszących o kinie, w składzie: Marcin Adamczak, Klara Cykorz, Paweł Felis, Marek Hendrykowski, Andrzej Horubała (PISF), Błażej Hrapkowicz, Agnieszka Jakimiak, Adam Kruk, Artur Majer, Michał Oleszczyk, Radosław Osiński, Anna Osmólska-Mętrak (przewodnicząca), Klaudia Rachubińska, Sebastian Smoliński, Janusz Zaorski, po zapoznaniu się z pracami 74 uczestników, na posiedzeniu (on-line) w dniu 13 czerwca 2020 r., podkreślając niezwykle wysoki i wyrównany poziom nagrodzonych i wyróżnionych prac, postanowiło przyznać następujące nagrody:

GRAND PRIX, rzeźbę autorstwa Adama Myjaka oraz 10 000 zł

otrzymuje MARCIN STACHOWICZ - za głębię ostrości (DOF) widzenia filmów i sztuk audiowizualnych w szerszym niż kino kontekście oraz za osobisty punkt widzenia (POV), który niczemu nie schlebia, lecz pozbawiony jest niedojrzałego gniewu i oceny.

II NAGRODA, ex-aequo, każda po 2 500 zł

DIANA DĄBROWSKA - za dojrzałość krytycznofilmową, wyrazistość zainteresowań, erudycję i jasność formułowania myśli w sposób przyjazny czytelniczkom i czytelnikom o różnym stopniu kompetencji filmoznawczej.

KATARZYNA KEBERNIK - za wyobraźnię, która każe nam widzieć w niezrealizowanym filmie Sergia Leone kluczowe wydarzenie z historii kina, a w Januszu Traczu esencję polskości, a także za językową precyzję i retoryczną swadę, które pozwalają przyjąć to wszystko jako zupełną oczywistość.

JOANNA NAJBOR - za teksty meandryczne, wielopoziomowe tematycznie i gatunkowo, w których żadna odpowiedź nie jest nigdy ostatecznym, definitywnym końcem; za wrażliwość zarówno na praktyki tworzenia, jak i odbioru; w końcu za precyzję analityczną, która nie poprzestaje na tym, co jest, ale rzuca wyzwanie, marzy o kinie, które mogłoby być.

Jury postanowiło nie przyznawać trzeciej nagrody.

Wyróżnienia:

SYLWIA BOROWSKA-KAZIMIRUK - za tekst Awangarda wrażliwości, w którym autorka dokonuje odkrywczej i wnikliwej analizy Drzew Grzegorza Królikiewicza; za umiejętność odświeżania krytycznego języka opisu, dzięki osadzeniu filmu w kontekście polskiej transformacji oraz dzięki rewizji pojęcia filmowej porażki; za umiejętność wielopoziomowej i kontekstowej lektury dzieł, które zostały pominięte i zmarginalizowane. 

IGOR KIERKOSZ - za tekst Kompilacja faili z cholernie dobrym jazzem w tle, spektakularną podróż przez kilka dekad kina skejterskiego, elektryzującą bogactwem odniesień i pisarską swadą, z której przebija niepozbawiony krytycznego aspektu zachwyt nad opisywanym tematem, poczucie humoru oraz czysta radość z dzielenia się z czytelnikiem własną pasją.

GABRIEL KRAWCZYK - za tekst Nowy papież, pogłębioną diagnozę artystycznego i intelektualnego potencjału drzemiącego w ekranowym obrazie, który byłby niehagiograficznym portretem Jana Pawła II.

MACIEJ KRYŃSKI - za żywy, eliptyczny język, iskrzący humorem styl, umiejętność płynnego przekraczania granic ekranu i błyskotliwość twórczego opracowania w oryginalnej i nieoczywistej formie tekstu Purpurowa róża z Pekinu - jednego z najgorszych koszmarów krytyka: telefonu od bohatera recenzowanego filmu.

PATRYCJA MUCHA - za intrygujący opis tych, które bywały jednocześnie oglądane i niezauważane w tekście Bezimienne piękności, stanowiącym imponujące połączenie filmowej erudycji i nerwu krytycznego oraz popis umiejętności pisania zarówno o tym, co na ekranie, jak i o tym, co za kulisami przemysłu filmowego.