Projekt Liliany Zeic jest próbą ukazania potencjalności queerowo-ekologicznych opowieści o świecie, sytuując te utopijne wizje w powodach ich zaistnienia, czyli przemocowych relacjach społecznych oraz obiektowym traktowaniu środowiska przyrodniczego.
W narracji artystki wspólny obszar queerowego i roślinnego świata objawia się w szerokim spektrum reprezentacji marginesu i nienormatywności: dziwaczek, mniejszości, wyrzutków, chwastów, przyrodniczych osobliwości i choroby. Na marginesie rozkwitają nowe, międzygatunkowe formy życia i nieoswojone piękno. Punktem wyjścia do badań prowadzonych przez Zeic są w tym przypadku z jednej strony motywy literackie pochodzące z polskiej literatury (m.in. Bolesław Leśmian, Adam Mickiewicz), analizujące przedstawienia kobiet zmieniających się (zamienianych) w rośliny. Z drugiej strony to same gatunki roślin, pojawiające się w tych opowieściach i próba ukazania ich podmiotowości. Głównym elementem wystawy są trzy wielkoformatowe prace wykonane w technice intarsji ilustrujące te poszukiwania, w ramach których motywy roślinne będą splatały się z wizerunkami ludzkich ciał.
Wystawa jest również analizą rzemieślniczych sposobów pracy z drewnem. Intarsja to klasyczna technika zdobnicza, polegająca na tworzeniu obrazu przez wykładanie powierzchni przedmiotów drewnianych (głównie meble) innymi gatunkami drewna. Zeic stosuje tę metodę w swojej twórczości od 3 lat, nawiązując do historii zakładu stolarskiego, który prowadzili jej rodzicie. Prywatne doświadczenie z dzieciństwa po wielu latach nakierowało ją na artystyczne przetwarzanie poznanych tam metod pracy z drewnem, głównie sposobów fornirowania i tworzenia intarsji w drewnie. Intarsje artystki powstają w wyniku długotrwałej, rękodzielniczej pracy. W procesie tym wybrzmiewają na nowo i przemieniają się jej osobiste doświadczenia związane z warsztatem stolarskim rodziców i dorastaniem na polskiej wsi. Inny element tej historii stanowi użycie przez Zeic nowej dla niej techniki rzemieślniczej plecenia z wikliny. W ramach wystawy dodatkowo powstała wielkoformatowa instalacji wykonana w tej technice. Obiekt odwołuje się do warsztatu pracy ojca-stolarza-wikliniarza, ale również do funkcjonowania w rodzinach współuzależnionych i sposobów przekazywania traumy.
Wystawa Liliany Zeic sytuuje się więc pomiędzy wyobrażeniami dwóch porządków społecznych: z jednej strony doświadczenia domu rodzinnego – tej rodziny nie z wyboru. Z drugiej: wyobrażenia „tych, które mają dopiero nadejść” – świata skonstruowanego przez ludzko-roślinne queerowe społeczności.
kurator: Piotr Lisowski
Wystawa Liliana Zeic | „Pierwszego roku śpią, drugiego roku się skradają, trzeciego roku wybuchają”
66P Subiektywna Instytucja Kultury
ul. Księcia Witolda 66, Wrocław
7 lipca–6 września 2025
godziny otwarcia:
- środa: 14:00–18:00
- czwartek: 14:00–20:00
- piątek/sobota: Friday and Saturday 14:00–18:00 lub po rezerwacji telefonicznej (tel. 798 072 330 / pracownia@66p.pl)
oprowadzenie przez Agnieszkę Rayzacher: 17 lipca, godz. 18:00
wstęp wolny
