Wiemy, że kochacie tę sekcję na zabój. Nic dziwnego: tutaj dzieją się prawdziwe cuda, łączą rzeczy teoretycznie nieprzystawalne, a twórcy z uśmiechem na ustach palą podręczniki z zasadami klasycznego kina. Przed Wami potężna dawka kina łamiącego schematy i robiącego krwawy koktajl z gatunków. W programie ponadto m.in.: mordercze jednorożce, szpiedzy na francuskiej riwierze, zbrodnia na brytyjskim bezdrożu oraz podróż do ekstatycznych najntisów w Rumunii.
Together, reż. Michael Shanks
Przebój tegorocznego festiwalu Sundance spod znaku kultowej już Substancji. Together mógłby wyjść spod ręki Davida Cronenberga, gdyby ten miał więcej poczucia humoru. Zakochani Millie i Tim wprowadzają się do pięknego domu w idyllicznej małej miejscowości. Wszystko wskazuje na to, że tu ich uczucie będzie mogło w pełni rozkwitnąć. Jednak na skutek pewnego pozornie drobnego incydentu wszystko, co ich łączy zaczyna przybierać niepokojącą formę. Ich związek, ich życie, ich fizyczność wkrótce ulegną przerażającej transformacji.
Śmierć jednorożca (Death of a Unicorn), reż. Alex Scharfman
Śmieszno-straszny film debiutującego Alexa Scharfmana to ostateczne pożegnanie z dziecięcym wspomnieniem o My Little Pony: jednorożce nie czekają już na to, żeby ktoś rozczesywał im tęczowe grzywy. Są wściekłe, żądne brutalnej zemsty i, szczerze mówiąc, mają swoje powody. Kiedy pochłonięty pracą ojciec i jego nastoletnia córka przypadkiem potrącają jednego z nich, szybko przekonują się, że plotki o nadzwyczajnej mocy wcale nie są przesadzone. Niestety, jak udowadniał już Spielberg w Parku jurajskim, chciwi ludzie zawsze posuną się zbyt daleko (opis: Marta Bałaga).
Błysk diamentu śmierci (Reflet dans un diamant mort), reż. Hélène Cattet, Bruno Forzani
W klimatycznym hotelu na malowniczej Riwierze Francuskiej spędza emeryturę wystrojony w biały garnitur John. Jedno spojrzenie na skąpane w morskiej pianie ciało młodej kobiety i wspomnienia zawodowej przeszłości powracają. Hélène Cattet i Bruno Forzani (Amer – 10. NH; Niech ciała się opalają – 18. NH), mistrzowie postmodernistycznych hołdów dla giallo, nawiązują tu do bondowskiej ikonografii, pulpowych klasyków, a duchowo blisko im do kina Alaina Resnais’go. Zapewniają intensywne doświadczenie audiowizualne, w którym nie brak charakterystycznych znaków ich twórczości jak dynamiczny montaż, gra krzykliwymi barwami czy zmyślnie użyty split screen (opis: Julia Palmowska).
Hallow Road, reż. Babak Anvari
W nocy wszystkie dźwięki wydają się głośniejsze, a co dopiero późny telefon od córki, która po rodzinnej awanturze spowodowała wypadek samochodowy. „Ofiara jeszcze oddycha”– przyznaje. Jej rodzice wyruszają w niekończącą się drogę w ciemność, próbując pomóc swojemu dziecku, jednocześnie nie będąc w stanie uwierzyć w jej kłamstwa. Czy powinna przyznać się do winy? W swoim minimalistycznym thrillerze reżyser Babak Anvari siedzi tuż obok, nie opuszczając pędzącego samochodu. Przysłuchując się coraz bardziej bolesnej rozmowie i wzajemnym wyrzutom.
Osiem pocztówek z Utopii (Eight Postcards from Utopia), reż. Radu Jude
Radu Jude wraz z cenionym filozofem Christianem Ferenczem-Flatzem zapraszają na jedyne w swoim rodzaju seminarium z antropologii nieczystości. Obaj reżyserzy badają audiowizualne śmieci, jakie pozostawił po sobie świat rumuńskiej reklamy z czasów transformacji ustrojowej. Z przywołanych na ekranie szalonych wizji najntisowych marketingowców wyłania się tyleż zabawny, co przerażający obraz świata, w którym konsumpcja jest dobra na wszystko. Analizując nieprzebrane masy materiałów, reżyserzy dostrzegają, że intelektualna naiwność i zamiłowanie do wizualnego bezguścia były w okresie transformacji zaskakująco demokratyczne – emanowały zarówno z amatorskich reklam lokalnych tancbud, jak i realizowanych za wielkie pieniądze spotów międzynarodowych korporacji. Na szczęście Jude i Ferencz-Flatz nie ograniczają się przy tym do biernej i stosunkowo łatwej „beki z najntisów”. Między wierszami przemycają przekonanie, że akwizytorzy kapitalizmu ubrali dziś droższe garnitury i nieco lepiej maskują prawdziwe intencje, ale w praktyce wciskają nam dokładnie ten sam kit. (opis: Piotr Czerkawski)
Partnerem sekcji jest Portal Immersja – znajdziecie tam zapowiedzi, recenzje, a w trakcie festiwalu również wywiady z twórcami.
