Od wtorku nie mamy już nic do ukrycia: wszystkie festiwalowe karty i cały program 25. MFF BNP Paribas Nowe Horyzonty jest już znany i mamy nadzieję, że dogłębnie przestudiowaliście harmonogram, bo nadszedł czas na podjęcie akcji – od dziś można kupić bilety i dostępy na seanse online (a przypominamy, że z Kartą Filmową VISA Banku BNP Paribas można je kupić 20% taniej).
Dziś oddajemy Was w ręce doświadczonej przewodniczki, która zachęci, wytyczy tor, skieruje uwagę na perełki z tegorocznego programu. Swoją „złotą dziesiątką” dzieli się Małgorzata Sadowska, dyrektorka artystyczna Nowych Horyzontów. Festiwal zaczynamy za okrągłe dwa tygodnie!
Do 15 lipca zakup biletów jest możliwy tylko poprzez stronę nowehoryzonty.pl, stacjonarne kasy festiwalowe zostaną otwarte 16 lipca w Kinie Nowe Horyzonty, a 18 lipca w Dolnośląskim Centrum Filmowym. Wszystkie szczegóły związane z procesem zakupu znajdziecie w naszym przewodniku.
Planujecie zaprosić festiwal do swojego domu? W takim przypadku najlepiej zacząć od lektury przewodnika po online’owej części Nowych Horyzontów – tutaj zebraliśmy najważniejsze informacje, w tym ceny dostępów.
Przewodnik po festiwalu online
We Love Cinema! Zniżki z Kartą Filmową VISA Banku BNP Paribas
Ty też kochasz kino? Świetnie, bo to miłość, która odwzajemnia się wspaniałymi doświadczeniami. W takim wypadku polecamy zamówić Kartę Filmową VISA Banku BNP Paribas, która uprawnia do 20% zniżki zarówno na bilety, jak i dostępy na seanse online. Nie musisz czekać na fizyczną kartę: do zakupu zniżkowych biletów i dostępów wystarczy Ci numer wydanej karty.
Festiwalowe top 10 Małgorzaty Sadowskiej
Pragnienie wytchnienia i pragnienie konfrontacji. Fantazja o splendid isolation i potrzeba spojrzenia światu prosto w oczy – moje tegoroczne wybory wahają się pomiędzy skrajnościami. Nic na to nie poradzę, odpoczywam tylko w burzy.
1 . Sny o miłości, reż. Dag Johan Haugerud
Film moherowy, łagodny i miękki. Opowieść o pierwszej miłości, w której wszystko mogłoby pójść nie tak, a jednak reżyser wybiera rolę sapera. A więc można wyjść z tego cało?
2-6. Poeta, reż. Simón Mesa Soto / Popołudnia samotności, reż. Albert Serra / Tak, reż. Nadav Lapid / Łabędzi śpiew Fiodora Ozerowa, reż. Yuri Semashko / Koncert pożegnalny, reż. Sofia Bohdanowicz
Tegoroczny program wypełnił się nam filmami o artystach. Nie mam jednak na myśli biografii sławnych postaci, ale kino, które zadaje masę nieprzyjemnych pytań i figurze artystki/y przygląda się z powątpiewaniem. Poeta to wspaniały, tragikomiczny film o dziadersach sztuki. Polityczny manifest Lapida, czyli prowokacyjne Tak mówi o moralnej korupcji. W Popołudniach samotności Serry sztuka staje się alibi dla przemocy. Debiutancki Łabędzi śpiew… zupełnie serio stawia zapomniane dawno pytania o zaangażowanie. Koncert pożegnalny to filmowa maestria i gorzkie refleksje na temat pozycji artystek.
7. Poezja, reż. Lee Chang-dong
Tym razem coś o sztuce amatorskiej, której kulminacją jest najbardziej emocjonujący mecz badmintona, jaki widzieliście w kinie. Wnioski bynajmniej nie są amatorskie: prawdziwa poezja jest gestem i decyzją, a nie słowem.
8. Ari, reż. Léonor Serraille
Jak przestać pielęgnować wewnętrzne dziecko i zachować niewinność. I czy to w ogóle możliwe.
9. Mój ulubiony temat, reż. Anne-Marie Miéville
Śmierć, życie, śmierć, życie – i tak dalej. Upływ czasu pisany stratami. Trzy pokolenia kobiet, a tak naprawdę trzy etapy z życia kobiety; esencjonalna, egzystencjalna opowieść o więzach, przemocy i międzypokoleniowym przekazie sączonym prosto do ucha. Miéville kręci tak, jak pisze Ernaux.
10-12. Anatomia kontroli, reż. Mahmoud Alhaj / Do Gazy, reż. Catherine Libert / Ścieżka czasu, reż. Kateryna Gornostai
Gaza i Ukraina. Powódź obrazów i próba nadania formy, odnalezienia adekwatnego języka. Te filmy podchodzą najbliżej toczącego się na naszych oczach koszmaru.