Jak pokazać miejsce, do którego nie możesz wjechać z kamerą? Jak stworzyć wizualną reprezentację ludobójstwa? Jak zrobić film o Gazie? Catherine Libert zebrała w swoim dokumencie gigantyczne archiwum obrazów stworzonych przez palestyńskich cywilów, medyków, dziennikarzy, którzy kierują aparaty fotograficzne i kamery telefonów na otaczające ich zgliszcza, na ofiary ataków, filmują codzienne życie w nienormalnej sytuacji. W odautorskim komentarzu mówi o wadze obrazów, o randze świadectwa.
Catherine Libert urodziła się w Belgii w 1971 roku. Po ukończeniu studiów z reżyserii filmowej w INSAS w Brukseli nakręciła swój pierwszy film krótkometrażowy Dans le noir na taśmie 35 mm. Następnie wybrała bardziej niezależną ścieżkę, realizując dwa pełnometrażowe filmy dokumentalne: Benjamin, portrait d’un départ i Nul ne sait ce que peut un corps. Uczyła się technik rzemieślniczego wywoływania filmów 16 mm i super 8 w laboratorium w Brukseli i na warsztatach MTK w Grenoble. Następnie nakręciła swój pierwszy pełnometrażowy film fabularny Un été z Sébastienem Koeppelem, nakręcony na taśmie Super 8 Kodachrome. Zajmuje się również renowacją i dystrybucją niepublikowanych filmów Pierre'a Clémentiego. W 2009 roku poznała Stefano Canapę, który stał się jej towarzyszem podróży podczas realizacji Chemins de traverse, serii filmów dokumentalnych poświęconych niezależnemu kinu we Włoszech.
2000 Dans le noir under / In the Dark (short)
2002 Benjamin, portrait d’un départ (doc.)
2005 Nul ne sait ce que peut un corps (doc.)
2010 Les champs brûlants (doc. co-dir.)
2015 Phenix
2012 Un été
2018 Libre
2024 Do Gazy / À Gaza / To Gaza