Jak mówi sam Lee Chang-dong, Poezja to historia starszej pani, która pierwszy raz w życiu pisze wiersz. Yang Mi-ja (Yun Jeong-hie, wielka gwiazda koreańskiego kina), pod nieobecność córki wychowująca nastoletniego wnuka, postanawia zapisać się na kurs poezji. Nauczyciel każe kursantom podążać za pięknem, ale życie Yang zmierza w zupełnie inną stronę: otacza ją przemoc, oblepiają brudne tajemnice, kobieta wikła się w szantaż. Do tego jej umysł pochłania demencja. Jak zachwycać się urodą świata, kiedy ten pokazuje nam swoje najbardziej odrażające oblicze? Lee Chang-dong nie ma wątpliwości, że poezja to nie ładne strofy, a piękno tkwi w decyzjach, w geście, który rzuca wyzwanie powszechnej niesprawiedliwości. Piętnujący społeczną amnezję, która pozwala reprodukować zło, nagrodzony za scenariusz na festiwalu w Cannes film Koreańczyka jest wyrazem solidarności z najsłabszymi, z ofiarami powszechnie akceptowanej patriarchalnej przemocy. Podczas seansu możecie liczyć też na najbardziej emocjonującą i poetycką zarazem partyjkę badmintona, jaką kiedykolwiek wymyśliło kino.
Urodzony w 1954 roku południowokoreański reżyser, pisarz, scenarzysta, producent, polityk. Jego droga do kina wiodła przez teatr, literaturę i scenariopisarstwo. Przez jakiś czas, zgodnie z wykształceniem, Lee Chang-dong był też nauczycielem literatury w szkole średniej. W latach 80. odniósł pierwsze sukcesy jako pisarz, a pierwszy film – Zieloną rybę – zrealizował w 1997 roku, będąc już po czterdziestce. Jeszcze przed tym debiutem współpracował z mistrzem koreańskiej Nowej Fali, Parkiem Kwang-su, dla którego napisał scenariusze Gwiezdnej Wyspy (1993) i Iskry młodości (1995). W latach 2002-2003 pracował jako Minister Kultury i Turystyki w rządzie Roha Moo-hyuna. Polityczne i społeczne zaangażowanie Chang-donga, wyraźnie obecne również w jego filmach, ściągnęło na niego kłopoty. Reżyser znalazł się wśród artystów wpisanych na rządową czarną listę, co wiązało się m.in. z odmową finansowania czy trudnościami w dystrybucji. Na dłuższą metę nie zaszkodziło to jednak jego międzynarodowej karierze. Filmy Lee Chang-donga zdobywały nagrody w Cannes, Wenecji czy Pusan. Płomienie (2018) jako pierwszy koreański film w historii znalazły się na oscarowej shortliście.
1997 Zielona ryba / Chorok Mulgogi / Green Fish
1999 Miętowy cukierek / Bakha Satang / Peppermint Candy
2002 Oaza / Oasiseu / Oasis
2007 Sekretne światło / Miryang / Secret Sunshine
2010 Poezja / Si / Poetry
2018 Płomienie / Beoning / Burning