Na twarzy Ariego łatwo rozpoznać smutek, niepewność i lęk. 27-letni nauczyciel-stażysta nie sprawdza się w pracy i zostaje wyrzucony z domu przez ojca. Bohater zaczyna błądzić po mieście i spotykać dawnych znajomych. Szybko wracają do niego wspomnienia, pytania, wątpliwości... W swoim trzecim pełnometrażowym filmie, premierowo pokazanym na Berlinale, Léonor Serraille (Matka i syn, 22. NH) szkicuje portret nadwrażliwego, kruchego mężczyzny, który nie pasuje do współczesnego świata. Reżyserka darzy Ariego wielką czułością i sympatią, ale widzi też, że nie uporał się z trudnymi emocjami i tkwi zamknięty we własnej głowie. Andranic Manet ożywia tytułową postać z wyczuciem, psychologiczną głębią oraz rzadką naturalnością. Jego delikatna uroda i miękkie spojrzenie sprawiają, że łatwiej nam poczuć empatię i utożsamić się z problemami bohatera. Natomiast zdjęcia Sébastiena Buchmanna (Pasażerowie nocy) zachwycają delikatnymi, zmysłowymi fakturami, odsłaniając powszednią urodę miasta. Film – w kameralnej wyciszonej formie – opowiada o świecie obojętnym na prywatne tragedie oraz o ludziach próbujących odzyskać poczucie stabilności.