Pokazywany w konkursie głównym na festiwalu w Berlinie thriller poporodowy. Julia (Marie Leuenberger) jest odnoszącą sukcesy dyrygentką. Dramatyczne narodziny synka – pierwszego, wyczekiwanego dziecka – obracają jej życie do góry nogami. Oczywiście można by tak powiedzieć, nawet gdyby wszystko było w porządku – w końcu inicjacja w macierzyństwo zawsze odmienia codzienność, tożsamość i ciało – tym gorzej, kiedy „w porządku” nie jest. Wyalienowana pomimo wsparcia partnera (Hans Löw), bohaterka jest dręczona złymi przeczuciami. Dziecko wydaje jej się obce, zbyt ciche, dziwne, nie będące tym dzieckiem, które urodziła. A położna, lekarze, w końcu jej własna rodzina, wszyscy zgodnie twierdzą, że dziecko jest zdrowe, jakby mieli przed nią jakąś tajemnicę. Reżyserka i scenarzystka Johanna Moder opowiada, że oparła scenariusz na własnych doświadczeniach, ale nie zamyka to jej filmu na wiele interpretacji – można go czytać zarówno przez pryzmat depresji poporodowej, jak i rosnącego braku zaufania do lekarzy. Gatunkowe poszukiwania wokół doświadczenia ciąży i najwcześniejszego etapu macierzyństwa często prowadzą filmowców na grunt horroru – Moder wybiera jednak konwencję thrillera spiskowego w ponurej aurze zimnego, na wpół opustoszałego Wiednia.