12-letnia Anna mieszka z głuchą matką w małym mieszkaniu na wiedeńskim blokowisku i właśnie idzie do dobrego liceum w centrum miasta. W nowym środowisku zdaje sobie sprawę, jak wiele różni ją od rówieśników, dla których logo firmy na swetrze może czasem decydować o przynależności do grupy. Choć łączy ją z matką silna i czuła więź, dziewczyna zaczyna wstydzić się jej inności. Jednocześnie coraz lepiej poznaje samą siebie, swoją wrażliwość, cielesność i seksualność. Stopniowo zauważa, że ważniejsze jest nie to, z kim chciałaby być, ale kim chciałaby być. Dzięki epizodycznej, swobodnej strukturze i wprowadzeniu piosenek, których melodie i teksty luźno komentują kolejne wydarzenia, film zostawia przestrzeń na różne interpretacje i niejednoznaczne emocje. W swoim pełnometrażowym debiucie austriacka reżyserka skupia się na pozawerbalnych sposobach komunikacji i budowania relacji – na języku gestów, wymianie spojrzeń, dotyku i śmiechu, wspólnym tańcu, gapieniu się i szwendaniu. Film miał światową premierę na Berlinale, gdzie otrzymał m.in. nagrodę Teddy.