English

Festiwalowe top 10 Małgorzaty Sadowskiej

Dzisiaj
Poezja, reż. Lee Chang-dong
Roman Gutek i Jakub Duszyński opowiadają o sekcji Filmy, które zostały? Dla wszystkich: Nowe Horyzonty! Działania na rzecz dostępności na festiwalu

Pragnienie wytchnienia i pragnienie konfrontacji. Fantazja o splendid isolation i potrzeba spojrzenia światu prosto w oczy – moje tegoroczne wybory wahają się pomiędzy skrajnościami. Nic na to nie poradzę, odpoczywam tylko w burzy.

1 . Sny o miłości, reż. Dag Johan Haugerud

Film moherowy, łagodny i miękki. Opowieść o pierwszej miłości, w której wszystko mogłoby pójść nie tak, a jednak reżyser wybiera rolę sapera. A więc można wyjść z tego cało?

2-6. Poeta, reż. Simón Mesa Soto / Popołudnia samotności, reż. Albert Serra / Tak, reż. Nadav Lapid / Łabędzi śpiew Fiodora Ozerowa, reż. Yuri Semashko / Koncert pożegnalny, reż. Sofia Bohdanowicz

Tegoroczny program wypełnił się nam filmami o artystach. Nie mam jednak na myśli biografii sławnych postaci, ale kino, które zadaje masę nieprzyjemnych pytań i figurze artystki/y przygląda się z powątpiewaniem. Poeta to wspaniały, tragikomiczny film o dziadersach sztuki. Polityczny manifest Lapida, czyli prowokacyjne Tak mówi o moralnej korupcji. W Popołudniach samotności Serry sztuka staje się alibi dla przemocy. Debiutancki Łabędzi śpiew… zupełnie serio stawia zapomniane dawno pytania o zaangażowanie. Koncert pożegnalny to filmowa maestria i gorzkie refleksje na temat pozycji artystek.

7. Poezja, reż. Lee Chang-dong

Tym razem coś o sztuce amatorskiej, której kulminacją jest najbardziej emocjonujący mecz badmintona, jaki widzieliście w kinie. Wnioski bynajmniej nie są amatorskie: prawdziwa poezja jest gestem i decyzją, a nie słowem.

8. Ari, reż. Léonor Serraille

Jak przestać pielęgnować wewnętrzne dziecko i zachować niewinność. I czy to w ogóle możliwe.

9. Mój ulubiony temat, reż. Anne-Marie Miéville

Śmierć, życie, śmierć, życie – i tak dalej. Upływ czasu pisany stratami. Trzy pokolenia kobiet, a tak naprawdę trzy etapy z życia kobiety; esencjonalna, egzystencjalna opowieść o więzach, przemocy i międzypokoleniowym przekazie sączonym prosto do ucha. Miéville kręci tak, jak pisze Ernaux.

10-12. Do Gazy, reż. Catherine Libert / Ścieżka czasu, reż. Kateryna Gornostai

Gaza i Ukraina. Powódź obrazów i próba nadania formy, odnalezienia adekwatnego języka. Te filmy podchodzą najbliżej toczącego się na naszych oczach koszmaru.


czytaj także
Branża Wykład otwarty: Who is afraid of Intimacy Coordination? 2 dni temu
Top 10 Opowieść poza granicami języka. Top 10 Ewy Szabłowskiej 4/07/25
News Bilety i dostępy online już w sprzedaży. Co poleca Małgorzata Sadowska? 3/07/25
Top 10 Czego nie można przegapić na festiwalu? Top 10 Marcina Pieńkowskiego 2/07/25

Newsletter

OK