Jak opowiadać o „wszystkich chwilach i uczuciach, które nie mieszczą się w granicach języka”? Pytanie trudne, ale mamy odpowiedź: poprzez kino. I to bardzo konkretne przykłady znakomitego kina – oto zestawienie top 10 Ewy Szabłowskiej, dyrektorki artystycznej festiwalu, która wyselekcjonowała dla Was tegoroczne must see.
Zestawienie otwiera opis niezwykle czułej Wiadomości (stąd pochodzi cytat ze wstępu), a później ruszamy tropem lata w Pijanych kluskach czy Miroirs III, mijamy po drodze Punku – epicki film-sen o meandrach dojrzewania czy pełną ciętych dialogów Bad Girl. Zachęcamy więc, aby podążyć tym barwnym i nieoczywistym tropem przygotowanym przez Ewę; poszukać historii, które wymykają się prostym granicom.
Bilety na wszystkie filmy są już dostępne w sprzedaży, a najkorzystniejsze zakupy zrobicie korzystając z Karty Filmowej VISA Banku BNP Paribas (aż 20% zniżki!). Na 25. MFF BNP Paribas Nowe Horyzonty widzimy się już za niecałe dwa tygodnie – festiwal rozpoczynamy 17 lipca.
1. Wiadomość, reż. Iván Fund
Kto choć raz w życiu nie marzył, by dowiedzieć się, co dzieje się w głowach zwierząt – będących naszymi domownikami, podopiecznymi i przyjaciółmi? Wzruszający aż do gęsiej skórki film, w którym zwierzęta nie są tylko tłem dla ludzkich działań, ale powiernikami uczuć i tęsknot właścicieli, z którymi tworzą patchworkowe rodziny. Proza życia zamieniona w poezję. O wszystkich chwilach i uczuciach, które nie mieszczą się w granicach języka.
2. Chronologia wody, reż. Kristen Stewart
Reżyserskie próby słynnych aktorów i aktorek bywają rozmaite. Debiut Kristen Stewart to petarda. Po seansie aż trudno złapać oddech po tej ekstremalnej kąpieli w wodzie, wódce i pamięci. Pływanie i pisanie; autodestrukcja i regenerująca moc wyobraźni; daddy issues i mommy issues; wściekłość i wrzask; Joanna d’Arc i Kathy Acker. Ten film zostanie mi w głowie na zawsze.
3. Pijane kluski, reż. Lucio Castro
Być pięknym, młodym i bez zobowiązań. Do tego na wakacyjnym stażu w brooklyńskiej galerii. Kronika lata w mieście, luźnych randeczek i ulotnych przyjemności. Zmysłowe kino z egzystencjalną nutą, przyprawione czytaniem poezji, magią przypadkowych spotkań i ekscentrycznej sztuki. Razem ze Snami o miłości i Łabędzim śpiewem Fiodora Ozerowa, film Lucio Castro tworzy nurt dzianinowy, któremu bardzo kibicuję na tegorocznym festiwalu. Koniecznie sprawdźcie też odjazdowe, erotyczne obrazy nieprofesjonalnego artysty–halfciarza Sala Salandry.
4. Miroirs III. Barka na oceanie, reż. Christian Petzold
Kolejne dziwne lato. Tym razem nadbałtyckie. Zaledwie godzinę (szybkiej) jazdy od Berlina, można zgubić się w zupełnie innym świecie. I nie chodzi tylko o to, że na prowincji łatwo trafić na warsztat, gdzie za niedużą sumę można wymontować ze służbowego samochodu GPS i zniknąć z radaru i powierzchni ziemi. Najnowszym filmem Christian Petzold domyka swoją muzyczną trylogię rozpoczętą Ondine i Czerwonym niebem. Kameralny film, którego tytuł zaczerpnięty jest od utworu Ravela „Barka na oceanie” z cyklu Zwierciadła, jest właśnie jak zajączek puszczony kieszonkowym lusterkiem. Mami refleksami i zwielokrotnionymi odbiciami osób, momentów i relacji.
5. Wieża z lodu, reż. Lucile Hadžihalilović
Dla ochłodzenia – makabryczna adaptacja Królowej Śniegu i studium młodzieńczej fascynacji filmową diwą: drapieżną, lodowatą pięknością, do której wzdycha prowincjonalna dziewczyna. Melodramat Lucile Hadžihalilović uwodzi zimnym pięknem i mrozi do szpiku kości suspensem zbliżającej się katastrofy. Utracona niewinność i miłość zimniejsza niż śmierć.
6. Wróbel w kominie, reż. Ramon Zürcher
Rodzinne spotkanie jako labirynt psychiczny. Dom jako świat intymnych, dusznych przestrzeni, gdzie codzienność pęka pod naporem emocji, a pozory harmonii ukrywają głębokie rysy. Przy urodzinowym stole zasiada cała rodzina, a z nią sieć przemilczanych napięć, niepokojów i niewyrażonych pragnień. Film zamykający zwierzęcą trylogię braci Zürcher. Jestem psychofanką ich ludzkiej menażerii.
7. Punku, reż. J. D. Fernández Molero
Pieśń o dojrzewaniu w świecie, do którego nie ma mapy. O przyjaźni jak wspólny sen. O bramie, którą można przekroczyć tylko z zamkniętymi oczami. Opowieść o parze nastolatków, przemierzających peruwiańską dżunglę, jest jak portal do innego świata, który otwiera się z całą intensywnością marzenia sennego. Epicki, fenomenalny film-sen – dajcie mu się ponieść.
8.One Girl Infinite, reż. Lilly Hu
Film, który czuje się w gardle jak gulę niewypowiedzianego uczucia. Miłość w filmie Lily Hu nie jest pastelową idyllą, lecz raną piekącą od pragnienia, frustracji i zazdrości. Opowieść o niespełnieniu, które nie wycisza się z czasem, lecz rozrasta do nieskończoności.
9. Bad Girl, reż. Varsha Bharath
Historię kilkunastu lat bycia „złą” – czyli wolną, w konflikcie z matką, szkołą i tradycją – Varsha Bharaths opowiada nonszalancko i bez cenzury. Energetyczny, pełen ciętych dialogów i tanecznej muzyki film igra z formułą popularnego kina tamilskiego i romantycznej komedii.
10. Sirât, reż. Oliver Laxe
Tego filmu nikomu nie trzeba polecać, ale moja „dziesiątka” nie byłaby pełna, gdybym go pominęła. Sirât – to cienki jak ostrze żyletki most wiodący do raju. Jak po nim przejść, nie spadając w otchłań? Szukający ekstazy i ucieczki rejwerzy, niczym wirujący na pustyni derwisze, próbują znaleźć metafizyczny przesmyk do równoległej rzeczywistości. Ta pozostaje przed nimi zamknięta – tak długo, jak nie dotkną dna i nie zostaną sami, tylko pod osłoną nieba. Filmy takie jak ten tworzą przyszły kanon kina.