Ramon Zürcher powraca do świata intymnych, dusznych przestrzeni, gdzie codzienność pęka pod naporem emocji, a pozory harmonii ukrywają głębokie rysy. Tym razem centrum zdarzeń stanowi rodzinny dom, do którego Karen (fenomenalna Maren Eggert) zaprasza bliskich na przyjęcie urodzinowe swojego męża. Przy stole zasiadają siostra, siostrzenica, brat, a także cała sieć przemilczanych napięć, niepokojów i niewyrażonych pragnień. Szwajcarski reżyser portretuje spotkanie jako labirynt psychiczny – pełen nieporozumień, agresji i przenikliwych spojrzeń. Dom, zamiast być azylem, staje się sceną, na której każdy gest może coś ujawnić lub zranić. Kamera porusza się ostrożnie, jakby nie chciała zakłócić tej kruchości. Tytułowy wróbel uwięziony w kominie rezonuje z sytuacją bohaterów – również oni są zaplątani i zagubieni. To film pełen niedopowiedzeń, w którym surrealizm sąsiaduje z realizmem, a humor miesza się z niepokojem. Zürcher z chirurgiczną dokładnością demontuje strukturę rodzinnego bezpieczeństwa, odkrywając, jak głęboko sięgają emocjonalne zaniechania. Jego film piecze jak żrący kwas i pozostaje w pamięci na długo – jak echo po rozmowie, której nikt nie miał odwagi odbyć.