W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Mehmeta Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (Muzaffer Özdemir). Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule tymczasem zaczyna padać śnieg. Jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia. Miasto go odrzuca. Film został poświęcony pamięci Mehmeta Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku. Obaj, Toprak i Özdemir, zostali uhonorowani nagrodą dla najlepszego aktora na festiwalu w Cannes, gdzie film zdobył także Nagrodę Jury. Twórczość Ceylana od początku towarzyszyła Nowym Horyzontom – Uzak został pokazany na trzeciej (a drugiej cieszyńskiej) edycji festiwalu i później w przeglądzie Nowe Kino Turcji na jego dziesięciolecie.