Kultowy pełnometrażowy kolaż Billa Morrisona. W tej hipnotyzującej wyprawie w niszczejące archiwa reżyser używa taśm o różnym stopniu uszkodzenia: taniec derwisza wirującego wśród paprochów przechodzi na naszych oczach w taniec plam na celuloidzie, a fragmenty staroświeckich fabuł i materiałów „z dalekich krajów” zostają pochłonięte przez bogactwo kształtów i faktur rozkładającej się taśmy filmowej. Akompaniuje temu rozpędzona ścieżka dźwiękowa Michaela Gordona. Jak abstrakcyjna animacja, action painting trawione w celuloidzie (…). Hipnotyczny spektakl rozkładu materii filmowej, powrót do cielesności celuloidu, pisał Kuba Mikurda, wspominając pokazywany na trzeciej edycji Nowych Horyzontów film przy okazji dziesięciolecia festiwalu. Morrison pracował na przeznaczonych już do utylizacji taśmach, m.in. z The Library of Congress, The Museum of Modern Art i University of South Carolina Newsfilm Library. Wykorzystał taśmy zarówno filmów zachowanych (m.in. westernu Truthful Tuliver Williama S. Harta z 1917 roku, melodramatu A Tokyo Siren Normana Dawna), jak i tych, które przetrwały do naszych czasów właśnie w formie migawek i plam (The Man Who Could Not Sleep z 1915).