Pokazywany w Sanoku film-teledysk, film-podróż. Lucky People Center – Centrum Szczęśliwych Ludzi – funkcjonowało w latach 90. jako szwedzki, głównie muzyczny kolektyw, najpierw działający w Göteborgu, a potem w Sztokholmie. Ich film – pod którym jako duet reżysersko-montażowy podpisali się Erik Pausner i Johan Söderberg – jest rozwinięciem ich dotychczasowych działań na scenie artystycznej. Nagrywany przez dwa lata na kilku kontynentach, podąża w dużej mierze tropem taneczno-muzycznym, ale nie tylko. Kręcony w drugiej połowie lat 90. film przenika duch oczekiwania na nowe millenium. I poszukiwania tego, co pierwotne w świecie galopującego postępu technologicznego. Twórcy rozmawiają z naukowcami, bankierami, szamanami, mnichami i muzykami. W filmie wystąpili m.in. rosyjski performer Alexander Brener, znany z akcji protestacyjnych Toyoshige Sekiguchi, neurolog Björn Merker, zaginiony w 2005 roku aktywista Bruno Manser, związany z chicagowską sceną rapową Cashus D oraz aktorka i perfomerka erotyczna Annie Sprinkle (skądinąd znana także z filmów Moniki Treut, pokazywanych na 23. NH).
Szwedzki artysta multimedialny, reżyser i producent. W latach 80. tworzył duet muzyczno-performerski Phauss z artystą dźwiękowym i kompozytorem Carlem Michaelem von Hausswolffem. W latach 90. w kolektywie Lucky People Center, z którym nakręcił pełnometrażowy esej muzyczno-taneczno-podróżniczy Międzynarodowe Centrum Szczęśliwych Ludzi. Z Johanem Söderbergiem pracuje do dziś. Reżyser dokumentów o tematyce środowiskowej i artystycznej, a także powstających równolegle do filmu instalacji, jak Fiendens ansikte (2009) o wojnie amerykańskiej w Wietnamie.
1998 Międzynarodowe Centrum Szczęśliwych Ludzi / Lucky People Center International
2009 Fiendens ansikte / The Face of the Enemy
2016 The Borneo Case
2020 Finnskogen / The Finn Forest
2025 Leif Elggren – Livet Döden Konsten Makten / Leif Elggren – Life Death Art Power
Szwedzki reżyser, montażysta i kompozytor. W latach 90. w kolektywie Lucky People Center, z którym nakręcił pełnometrażowy esej muzyczno-taneczno-podróżniczy Międzynarodowe Centrum Szczęśliwych Ludzi. W latach dwutysięcznych montował teledyski Madonny i materiały z jej koncertów. Tworzy muzykę do filmów Erika Gandiniego, m.in. Świata po pracy (2023).
1998 Międzynarodowe Centrum Szczęśliwych Ludzi / Lucky People Center International
2002 Tokyo Noise
2006 The Planet