Dziewczynka o imieniu Maria przeżywa rozstanie rodziców – ból koi muzyką, tańcem, poezją. Ogląda w telewizji Pogardę Godarda, kiedy jej ojciec pakuje swoje rzeczy. Młoda kobieta o imieniu Maria zachodzi w ciążę, mimo że nie spała z żadnym mężczyzną. Piłka do kosza i pełnia księżyca zapowiadają krągły brzuch. Taksówkarz Józef, jej chłopak, nie może się z tym pogodzić. Gabriel, pasażer taksówki i ginekolog Marii, potwierdzają cud. Równolegle toczy się historia Ewy, studentki romansującej z profesorem kosmogonii. Świętokradztwo tego dyptyku polega na zainscenizowaniu biblijnych wydarzeń w XX wieku i ucieleśnieniu w filmowej alegorii. Słowo stało się na powrót ciałem, ale w tym wypadku ciałami młodych kobiet oglądanymi okiem Boga-kamery. Święta i dziwka – czasem jedna, czasem dwie różne osoby. Tour de force twórczego dialogu Anne Marie Mieville, autorki apokryficznej krótkiej Księgi Marii, oraz Jeana-Luca Godarda, autora Zdrowaś, Mario, pełnometrażowego filmu łączącego równolegle staro- i nowotestamentowe wątki.