Dwie pary w żywiole dyskusji o życiu, miłości, zmęczeniu, nudzie, podróżowaniu. Pośród nich on – główny oponent, mizantrop unikający gwałtownych uczuć i skoków cukru we krwi. Ona – aranżerka życia towarzyskiego, sprowadzająca gości, którzy tak jak młoda flirtująca kobieta czy ogorzały żeglarz mieliby go pobudzić do życia. Anne-Marie Miéville nawiązuje do swojego wcześniejszego filmu Wszyscy nadal tu jesteśmy, w prologu odwiedza dom sąsiadki, w którym nagrała pierwszy akt, a cały film poświęca małżeństwu z trzeciego aktu. Sama zaś objawia się w nieziemskiej urodzie rodem z obrazów Modiglianiego. Kluczowa idea jej autorskiego kina – komunikacja – jest tu przedmiotem refleksji filozoficznej i praktyki, mówi się o mówieniu. Miéville próbuje rozwiać nastrój melancholii, jakby powtarzała: trzeba żyć, trzeba mówić. Tymczasem Godard płacze. Intelektualne kino chwytające za serce.
Urodziła się w 1945 roku w Lozannie (Szwajcaria). W latach 60. pracowała jako fotografka i managerka księgarni, nagrała też dwa albumy z piosenkami Jeana-Jacques'a Debouta. W 1972 roku poznała w Paryżu Jeana-Luca Godarda, który był jej partnerem aż do jego śmierci w 2022 roku. W latach 1973-1994 pracowała z Godardem jako fotografka, scenarzystka, montażystka, współreżyserka i scenografka przy niektórych jego filmach. Następnie wyreżyserowała swoje pierwsze filmy krótkometrażowe, How Can I Love (1983) i Księga Marii (1984). Jej pierwszym filmem pełnometrażowym był Mój ulubiony temat (1988), następnie zrealizowała Lou nie powiedziała nie (1994).
1978 Tata jak mama / Papa comme maman / Dad Like Mum (short)
1983 How Can I Love A Man When I Know He Don't Want Me (short)
1984 Księga Marii / Le livre de Marie / The Book of Mary (short)
1987 Faire la fête (short)
1988 Mój ulubiony temat / Mon cher sujet / My Dear Subject
1994 Lou nie powiedziała nie / Lou n'a pas dit non / Lou Didn’t Say No
1997 Wszyscy nadal tu jesteśmy / Nous sommes tous encore ici / We're All Still Here
2000 Po ugodzie / Après la réconciliation / After the Reconciliation