Kiedy Pavlos zabija sąsiada zgłaszającego pretensje do ziemi jego rodziców, Takis musi zdecydować, jak ochronić syna. Jedynym świadkiem zdarzenia jest Christos, młody Albańczyk, który pracuje dla Takisa od dzieciństwa. Czy więzy krwi i rodzinne powinności okażą się silniejsze od samej idei braterstwa? Dimitris Nakos stawia w Mięsie pytania o branie odpowiedzialności za swoje czyny oraz decydowanie o losie słabszych. Grecki reżyser, mówiąc o migracji ze wsi do miast czy napięciach grecko-albańskich, komunikuje się z widzami realistycznym językiem, ale jego opowieść przenika duch mitów, do których nawiązuje fabuła skupiona na przypadkowym zabójstwie i konflikcie ojca z synem. Przy czym jest to mitologia na sterydach! Istotną rolę odgrywają tu także kobiety, które zaczynają mówić stanowczo o męskich błędach i skostniałej rodzinnej hierarchii. Pełnometrażowy debiut Nakosa – uznany za najlepszą produkcję grecką na festiwalu w Salonikach – jest przeciwieństwem greckiej Nowej Fali i znacznie bliżej mu do mocnego, rasowego kryminału.