Jak źle może potoczyć się sielski weekend nad jeziorem? Przekonują się o tym siostry Ernesta i Justė, gdy zabierają dzieci i mężów do domku letniskowego. Tam powoli narasta napięcie między mężczyznami – jeden z nich wygrał właśnie turniej MMA, a drugi wstydzi się piwnego brzucha. Dodatkowo złą atmosferę podsycają problemy finansowe jednej z rodzin. Kiedy dochodzi do wypadku, następuje formalna wolta, a linearność fabuły zostaje rozbita przez mnożenie punktów widzenia. Montaż przypomina tu działanie pamięci – zwodniczej, kapryśnej i zmiennej w czasie. Celem jest nie tyle dotarcie do jednej, prawdziwej wersji wydarzeń, ile odsłonięcie emocjonalnej rzeczywistości bohaterów. Reżyser Laurynas Bareiša (Pielgrzymi, 22. NH), laureat nagrody dla najlepszego reżysera na festiwalu w Locarno, rozwija swoją opowieść między skrajnymi biegunami: z jednej strony mamy bezwarunkową siostrzaną miłość, z drugiej – toksyczną męskość, która nie oferuje nic poza destrukcją. Ale dramaty na bok, w końcu trwa lato, skóra schnie po kąpieli, a ktoś odpalił na tarasie banger z JBL-a. Bo Suche utonięcie to nie tylko historia ciężkiego kalibru, ale i zapętlona w pamięci chwila beztroski.