Akcja filmu Lilly Hu rozgrywa się w klaustrofobicznym mieszkanku w Changsha, jednym z chińskich miast molochów. Mikroskopijną przestrzeń dzielą wycofana Yin Jia i ekstrawertyczna Tong Tong – dwie wchodzące w dorosłość dziewczyny. Razem pracują, spędzają czas wolny, jedzą, śpią. Kamera śledzi je z bliska, niemal bez przerwy, jakby bała się, że kontakt za chwilę się urwie. Ich symbiotyczna relacja balansuje na granicy współuzależnienia – rozpięta między tkliwością a udręką. Fizyczna intensywność ich więzi nie przekłada się jednak na równowagę emocjonalną. Szczególnie przy innych Tong Tong jest wobec Yin Jia zimna jak lód. Sprawia wrażenie, że ledwo toleruje jej obecność. Gdy Tong Tong zaczyna interesować się chłopakiem, Yin Jia zostaje z poczuciem, że jest gotowa na wszystko, by zatrzymać ukochaną u swojego boku. Oparty na osobistych doświadczeniach reżyserki (grającej również postać Tong Tong) film czuje się w gardle jak trudną do przełknięcia treść niewypowiedzianego uczucia. Dziewczęca miłość nie jest tu pastelowym siostrzeństwem, lecz raną piekącą od pragnienia, frustracji i zazdrości. Każda minuta drży od napięcia. To opowieść o niespełnieniu, o miłości do tej jednej, jedynej dziewczyny, która nie wycisza się z czasem, lecz rozrasta w nieskończoność.