W obliczu ludobójstwa w Strefie Gazy film Scandara Coptiego może na pierwszy rzut oka wydawać się błahostką. Ale to pozory: przeplatające się historie dwóch rodzin, palestyńskiej i izraelskiej, mieszkających w Hajfie, to wnikliwe studium codziennych uprzedzeń, różnic, konfliktów. W filmie Coptiego nie ma wojny, choć jest nieustające napięcie, które prowadzi do werbalnej, a czasami fizycznej przemocy. Lecz przede wszystkim niszczy ono kruche nici porozumienia także między bliskimi sobie ludźmi. Podobnie jak w debiutanckim Ajami reżyser obsadził w głównych rolach osoby niezajmujące się profesjonalnie aktorstwem i pokazuje wydarzenia z perspektywy kilku postaci, w centrum fabuły stawiając Fifi, młodą Arabkę zakochaną w żydowskim lekarzu, oraz Shirley, Żydówkę, która – wbrew naciskom rodziny – nie chce usunąć ciąży, w którą zaszła z Arabem. Jednak Happy Holidays to nie tylko film o napięciach między Arabami i Żydami. To także opowieść o konflikcie pokoleń, genderowych nierównościach, konsekwencjach podejmowanych decyzji, wreszcie niemożności zrozumienia cudzych racji. Narracje mogą łączyć nas jako społeczności, ale także zaślepiać nas na cierpienie innych,mówił Copti odbierając na festiwalu w Wenecji nagrodę za scenariusz.