Moon zabiera prochy ojca do miejsca, w którym się urodził – na wyspę w południowej prowincji Jeolla. Jednak pochówek nie będzie należeć do najłatwiejszych – lokalna społeczność wciąż dobrze pamięta komunistyczne poglądy i polityczne aspiracje mężczyzny, który opuścił dom skonfliktowany ze swoim otoczeniem. Dawne występki ojca Moona budzą drzemiące w wyspiarskiej wspólnocie resentymenty, co doprowadza do międzypokoleniowych konfliktów. Z mitów, ludowych wierzeń i antropologicznej refleksji Park Kwang-su tworzy film formacyjny dla współczesnego kina koreańskiego, w którym ścierają się kwestie pamięci kolektywnej i jednostkowej straty. W swoim scenariopisarskim debiucie Lee Chang-dong wykorzystuje figurę gwieździstego nieba, odbijającego myślenie życzeniowe wielu koreańskich pokoleń – marzenie o utopijnej wyspie nienaznaczonej bliznami, miejscu nierozdartym przemocą, wolnym od porażek, w jakie obfituje historia półwyspu koreańskiego.