Robiąc ten film, chciałem zadać pytanie „Jaki jest sens naszego życia?” – mówił reżyser. Interesują go bowiem fundamentalne, egzystencjalne kwestie, ale zarazem porównuje codzienność do podwórkowej kałuży, uważnie obserwując, jak odbija się w niej światło. To film o zwyczajnej mieścinie mającej nadzwyczajną, poetycką nazwę (Miryang znaczy „sekretne światło”), o zwykłej kobiecie desperacko poszukującej sensu, o przeznaczeniu, które przybiera postać jowialnego mechanika samochodowego. Lee Shin-Ae (Jeon Do-yeon, nagrodzona za ten występ w Cannes) po śmierci męża decyduje się zamieszkać w jego rodzinnym miasteczku. Zamiast spokojnego życia Miryang szykuje jej jednak kolejną tragedię. Pogrążona w żałobie, rozpaczy i gniewie Shin-Aye zwraca wzrok ku niebu, gdzie szuka ukojenia, ale też wypatruje niewidzialnego wroga. Krok w krok podąża za nią dobroduszny Kim Jong-chan (znany ze Snowpiercera, Baby Brokera czy Parasite Song Kang-ho). To właśnie perfekcyjnie dobrany aktorski duet, świetny scenariusz i wyczulona na detale mistrzowska reżyseria czynią Sekretne światło arcydziełem. Zbalansowany, łączący ekstremalne z banalnym, wielkie z niskim, tragedię z humorem film Lee Chang-donga udowadnia, że kino ma sens.
Urodzony w 1954 roku południowokoreański reżyser, pisarz, scenarzysta, producent, polityk. Jego droga do kina wiodła przez teatr, literaturę i scenariopisarstwo. Przez jakiś czas, zgodnie z wykształceniem, Lee Chang-dong był też nauczycielem literatury w szkole średniej. W latach 80. odniósł pierwsze sukcesy jako pisarz, a pierwszy film – Zieloną rybę – zrealizował w 1997 roku, będąc już po czterdziestce. Jeszcze przed tym debiutem współpracował z mistrzem koreańskiej Nowej Fali, Parkiem Kwang-su, dla którego napisał scenariusze Gwiezdnej Wyspy (1993) i Iskry młodości (1995). W latach 2002-2003 pracował jako Minister Kultury i Turystyki w rządzie Roha Moo-hyuna. Polityczne i społeczne zaangażowanie Chang-donga, wyraźnie obecne również w jego filmach, ściągnęło na niego kłopoty. Reżyser znalazł się wśród artystów wpisanych na rządową czarną listę, co wiązało się m.in. z odmową finansowania czy trudnościami w dystrybucji. Na dłuższą metę nie zaszkodziło to jednak jego międzynarodowej karierze. Filmy Lee Chang-donga zdobywały nagrody w Cannes, Wenecji czy Pusan. Płomienie (2018) jako pierwszy koreański film w historii znalazły się na oscarowej shortliście.
1997 Zielona ryba / Chorok Mulgogi / Green Fish
1999 Miętowy cukierek / Bakha Satang / Peppermint Candy
2002 Oaza / Oasiseu / Oasis
2007 Sekretne światło / Miryang / Secret Sunshine
2010 Poezja / Si / Poetry
2018 Płomienie / Beoning / Burning