Luźno inspirowana biografią reżyserki, osadzona w latach 70. XX wieku opowieść o porzuceniu, dziecięcej samotności i przymiarkach do nowego życia. Ojciec siedmioletniej Jin-hee (w tej zaskakująco dojrzałej roli Kim Sae-ron, która zmarła w tragicznych okolicznościach w tym roku) pewnego dnia zostawia ją w katolickim sierocińcu. Dziewczynka nie rozumie, dlaczego tata odjechał bez niej, każdego dnia czeka na jego powrót, aż z czasem nie jest już w stanie odróżnić rozpaczy od wściekłości. Napisany wspólnie i produkowany przez Lee Chang-donga debiut koreańsko-francuskiej twórczyni jest bliski dokonaniom reżysera za sprawą empatii wobec najsłabszych czy też pytania o to, jaki wpływ mamy na kształtowanie własnego losu, gdy o jego fundamentach decydują inni. Bezbłędnie chwytający perspektywę dziecka, fantastycznie nawigujący przez emocjonalne burze, a przy tym delikatny i czuły film Ounie Lecomte przypomina, że kino bywa bezcennym świadkiem, gdy deklaruje: „widzę cię”, właśnie wtedy, gdy sądzimy, że nikt nie dostrzega naszego cierpienia.