To właśnie w Polsce, na Nowych Horyzontach ma miejsce światowa premiera trylogii meksykańsko-szwajcarskiego reżysera Pablo Sigga, gościa festiwalu. Szatan (2018), Taniec śmierci (2023) i Raj (2024) nigdy przedtem nie były prezentowane na jednym seansie. Lamaland jest rezultatem kilkunastoletniej współpracy Sigga z braćmi Schweikhart, ostatnimi potomkami osadników z Nueva Germania, aryjskiej, luterańskiej enklawy założonej w 1886 roku w paragwajskiej dżungli przez siostrę Friedricha Nietzschego, Elisabeth. Utopia trwa. Żyjący tylko we dwóch w izolacji od współczesnego świata wedle odziedziczonych po przodkach zasad, Schweikhartowie jawią się w wyobraźni Sigga jako „ostatni ludzie”. Podczas gdy ich udział w produkcji filmowej, w sytuacji gdy nigdy wcześniej nie widzieli zarejestrowanych kamerą obrazów, wywołuje w nim wrażenie, że gatunek ludzki jest filmowany po raz pierwszy. Oto pozbawieni własnego dramatu Kain i Abel, albo Vladimir i Estragon, umieszczeni przez Sigga w ramach wymyślonej przez niego sztuki, oddają filmowi swoje twarze i ciała, ukształtowaną przez naturę rutynę, pełną drobnych rytuałów. Milczący, wytrwali, dumnie samotni, trwają otoczeni historią zmaterializowaną w rozpadających się murach i przedmiotach, które nie wiadomo już do czego służą.