W pyle wirującym na wietrze, w słońcu i w cieniu, w dzień i w nocy, z bliska i z oddali. Nagrodzony za ten film na festiwalu Cinéma du réel, artysta wizualny Zhou Tao nie ustaje w poszukiwaniach „logiki obrazu”, wykorzystując do tego celu usytuowany na pustyni Gobi industrialny projekt w budowie. Ćwiczenie site-specific dostarcza mu wiedzy nie tyle o prowadzonych tam pracach czy surowym charakterze naturalnego środowiska, ile o jego geometrii, kompozycji, skali poszczególnych elementów i ich relacji z tłem, zmianach kolorystyki w zależności od warunków pogodowych. Artysta, rejestrując, nie opisuje, a dywaguje. Tak, jak chciał Marcel Duchamp ustawiając w galerii swój słynny pisuar, Zhou Tao zamienia funkcję w formę i z przedmiotów i przestrzeni użytkowych kreuje świat nieprzystający do obiektywnego o nim wyobrażenia. Pozostając przy tym w nieustannym ruchu, chłonie i tworzy wrażenia, dając przemysłowej machinie nowe życie.