Enys Men

Twórca Przynęty, podwójnego zwycięzcy Konkursu Nowe Horyzonty w 2019 roku, ponownie wykorzystuje duchologiczny potencjał taśmy filmowej (16 mm), by zasiać na ekranie ziarno niepokoju. Rysy, drgania i farfocle wchodzą na ekranie w dialog z głuchym pluskiem wpadającego do szybu kamienia, warkotem z trudem zaskakującego generatora i trzaskami dobiegającymi z radia. Z tego połączenia wyłania się rewelacyjna analogowa symfonia grozy: opowieść o zakłóceniach na łączach. To się zdarza każdemu, kto zbyt długo przebywa w samotności – jak bohaterka tego folkowego psychologicznego horroru, badaczka (Mary Woodvine) obserwująca na bezludnej kornwalijskiej wysepce lokalną florę: kwiat, który też żyje w pojedynkę. Jest rok 1973, trudno o łączność i rozrywki. Bez zmian – notuje więc w dzienniku kobieta, ale przecież przywiozła tu ze sobą spory bagaż. Wspomnienia, lęki i fantazje rozłażą się po wyspie, podpływają do brzegu, majaczą, wzywają w dialekcie kornijskim, zaburzają rytm.