Do piątku, Robinsonie

Inspiracją dla tej filmowej rozmowy był wiersz Pasoliniego Jestem siłą pochodzącą z przeszłości. Te słowa świetnie definiują bohaterów: dwóch tytanów Nowej Fali (irańskiej i francuskiej). Choć ich artystyczne ścieżki biegły blisko siebie, kończący właśnie sto lat reżyser i pisarz Ebrahim Golestan oraz 91-letni mistrz kina Jean-Luc Godard nigdy się nie spotkali. Dopiero Mitra Farahani zaaranżowała rozmowę tych intelektualistów, aktywistów, twórców, którzy zrewolucjonizowali medium. Żyjący w Sussex Golestan i mieszkający w Szwajcarii Godard przez 29 tygodni prowadzili korespondencję, a reżyserka, krążąc od domu do domu, odegrała rolę posłańca. W błyskotliwym i na swój sposób zuchwałym dokumentalnym eseju Farahani kreśli portrety „proroków z gniewnych lat”, mierzących się ze śmiercią i słabością ciała, wciąż jednak niezwykle przenikliwych i dowcipnych. Czasem ukazują się nam oni tylko jako cienie, czasem oglądamy ich na zdjęciach ze szpitala. Tu Golestan ucina sobie drzemkę, tam Godard prasuje ubrania. Rejestrując ich otoczenie (pałac Golestana, chatkę Godarda) i styl życia, Farahani stawia intrygujące pytania o pokoleniowe doświadczenie, egzystencjalne wybory i wnioski, jakie z własnych biografii wyciągają rewolucjoniści.