Stopniowa utrata wzroku wyostrza zmysły i sieje zamęt. Eksperymentalny pamiętnik szwajcarskiego artysty wizualnego Yannicka Mosimanna oscyluje pomiędzy radością odkrywania głębszych warstw widzenia a lękiem przed tym, dokąd ta eksploracja może zaprowadzić. Oto ryzyko transgresji. Niepokój narasta. Świat widziany słabnącymi oczami paradoksalnie zyskuje na intensywności, ale też zostaje zaludniony przez demony, które wślizgują się do niego niepostrzeżenie. Reżyser-egzorcysta bezkompromisowo buduje swoją nową tożsamość i jej wizualną reprezentację. Kontrast, fale koloru, mroczny cień i oślepiający blask, uporczywa czarna plama w centrum. Nie boję się, nie boję się, nie boję się! Bezradność wobec piękna, które w jednej chwili rodzi się i znika. Mosimann za pomocą wyrazistych obrazów i spektakularnej ścieżki dźwiękowej opowiada o wizualnych protezach, które z jednej strony przybliżają, z drugiej oddalają nas od rzeczywistości.
Ostrzeżenie dla osób z epilepsją. Film zawiera światła stroboskopowe, rozbłyski światła, szybki montaż.
Urodził się w 1989 roku w Bernie w Szwajcarii. Jest reżyserem, dźwiękowcem i fotografem, autorem kilku filmów i instalacji wideo, współpracuje też z innymi twórcami jako filmowiec i muzyk. Wspólnie z Reą Dubach założył wirtualną platformę artystycznej wymiany "YR", by umożliwić twórczy przepływ między artystami z dziedziny filmu, muzyki, fotografii i rysunku. W swoich pracach skupia się na procesach intuicyjnych, doświadczeniach zmysłowych i przeobrażaniu struktur narracyjnych. Porusza tematy takie jak antropocen, natura i ludzka percepcja.
2015 Firnis (short)
2018 Our Ears Have Been in Excellent Condition
2020 Borametz (short)
2021 Notes of Forms
2021 Przez długi czas nie bałem się oślepnąć / I Have Not Been Afraid of Going Blind for a Long Time
2022 Waiting for Bufo