Pamfir

Tajemnicze postaci w diabelskich maskach i strojach ze słomy przypominają figury rodem z folk horroru, ale przygotowania do tzw. malanki – ludowych obchodów Nowego Roku – są tu raczej tłem dla mrocznego dramatu kryminalnego. Leonid, zwany Pamfirem, przed laty porzucił przemytniczy proceder, żeby zarabiać uczciwe pieniądze w Polsce. Po dłuższej nieobecności wraca do rodzinnej wioski gdzieś na granicy Ukrainy z Rumunią. Stęskniony za nim syn w akcie desperacji podpala lokalną cerkiew – wierzy, że w ten sposób zatrzyma ojca w domu. Problem w tym, że świątynia nie należy już do Kościoła, lecz do miejscowej mafii. Leonid musi uruchomić dawne przestępcze kontakty, by spłacić dług, a każda decyzja, którą podejmuje, wciąga go coraz bardziej w sieć korupcyjnych i mafijnych układów. Wojna w tej opowieści jest niemal nieobecna – wspomina się o walkach w Donbasie i o kimś, kto zginął z rąk separatystów – a jednak Pamfir ma w sobie ciężar i mrok, jakby był zapowiedzią nadchodzącego dramatu. Po premierze w Cannes reżyser przyznawał, że jego film po rosyjskiej inwazji nabrał nowych znaczeń. Nagle pojawiło się połączenie z tym, co dzieje się teraz. To sprawiło, że ten film wygląda niczym przepowiednia – mówił Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk.