W swoim poprzednim filmie Atlantydzie Vasyanovych rysował dystopijny pejzaż Ukrainy 2025 roku, po konflikcie z Rosją. W Odbiciu powraca – w jak najbardziej realistyczny sposób – do roku 2014, w którym wojna się rozpoczęła. Serhij, ojciec nastoletniej Poliny, jest chirurgiem – jego rutyna to operacje ratujące życie zwożonym z frontu żołnierzom. W końcu sam wstępuje do armii i trafia do niewoli. Tam musi zmierzyć się z potworną codziennością współczesnej wojny, z własną bezsilnością i poczuciem zdrady. A kiedy wróci do domu – ze „zwykłym” życiem, które wydaje się niemożliwe i nieprzystające do traumatycznego doświadczenia. Długie, statyczne ujęcia, minimalistyczne, centralnie skomponowane kadry, paleta barw zamykająca się w szarościach i mdłych błękitach – elementy te oddają stan ducha bohatera przeżywającego traumę. Jedynym ratunkiem okazuje się bliskość drugiego człowieka. Film Vasyanovycha to jednocześnie sterylny i głęboko duchowy obraz rozpadu, jaki niesie wojna.
Ukraiński filmowiec urodzony w 1971 roku. Sztukę operatorską i realizację filmów dokumentalnych studiował na kijowskim Państwowym Uniwersytecie Teatru, Filmu i Telewizji im. I. Karpenki-Karego. W 2007 roku ukończył reżyserię w warszawskiej Szkole Wajdy. Atlantyda, jego czwarty film fabularny, otrzymał nagrodę za najlepszy film w sekcji Horyzonty na festiwalu w Wenecji.
2004 Proty sontsya / Against the Sun (doc.)
2012 Zwyczajna sprawa / Zvychayna sprava / Business as Usual
2013 Kredens
2014 Crepuscule (doc.)
2017 Riven chornoho / Black Level
2019 Atlantyda / Atlantis
2021 Odbicie / Vidblysk / Reflection