Wzgórze ryczących lwic

Debiut 20-letniej Luàny Bajrami miał swoją premierę w canneńskiej sekcji Quinzaine des Réalisateurs. Znana m.in. z ról w Portrecie kobiety w ogniu (19. NH) czy Zdarzyło się (22. NH) aktorka i reżyserka od kilkunastu lat mieszka we Francji, ale we Wzgórzu… powraca do rodzinnego Kosowa. Opowieda o trzech przyjaciółkach, których serca trawi płomień gniewu i frustracji. Li (Era Balaj), Jeta (Uratë Shabani) i Qe (Flaka Latifi) włóczą się po okolicznych wzgórzach i przesiadują w pustostanach, a wakacyjna nuda powoli zmienia się w pełne napięcia wypatrywanie szans na inne, lepsze życie. Póki co jedyny widok, jaki mają, to ten z okna wychodzącego na cmentarz – jawny znak uwięzienia w przeszłości. Zakładniczki prowincji, historii i ekonomicznych problemów krążą po okolicy niczym uwięzione na ciasnym wybiegu lwice. Doprowadzone do ostateczności, pokażą jednak pazury. Ta zmysłowa ballada o przyjaźni, emancypacji i tęsknocie za wolnością została doprawiona goryczą i fatalizmem (nieprzypadkowo grana przez samą Bajrami drugoplanowa bohaterka zaczytuje się Zolą). Są bowiem takie miejsca, które łatwo znienawidzić, ale trudno porzucić.