Wojciech Tutaj: „Mocarne kino”. Michał Oleszczyk: „Nieoczywisty, prowokujący, piękny. Szacunek!”. Maciej Roch Santora: „Społeczny ice bucket challange”. To tylko kilka głosów krytyków, którzy zachwalają Saint Omer. Wyróżniony Wielką Nagrodą Jury w Wenecji film Alice Diop od dziś można oglądać na ekranach polskich kin.
Osądzanie innych przychodzi nam coraz łatwiej. Wystarczy głośny nagłówek czy kilka komentarzy, żebyśmy zamienili się w sędziów patrzących na świat przez pryzmat winy i kary. Alice Diop rozbija ten porządek i pokazuje, że rzeczywistość jest bardziej złożona, a ferowanie wyroków nie powinno odbywać się w trybie instant.
Zbrodnia niezrozumienia
Saint Omer to francuski kandydat do Oscara i zdobywca Wielkiej Nagrody Jury na festiwalu w Wenecji. Wstrząsający, prowokacyjny dramat sądowy, w którym na ławie oskarżonych zasiada młoda imigrantka posądzona o zamordowanie swojej 15-miesięcznej córeczki. Sprawa wydaje się być przesądzona: dziewczyna przyznaje się do winy. Jednak jej szokująca spowiedź przed przysięgłymi nie tylko komplikuje proces, ale i uniemożliwia łatwe ferowanie wyroków. Alice Diop scenariusz tej historii oparła na faktach, ale jej film staje się manifestem skierowanym przeciwko oskarżaniu – matek i kobiet, szczególnie tych „obcych”, o innym kolorze skóry. Saint Omer niepostrzeżenie konfrontuje nas z naszymi własnymi uprzedzeniami, sprawia, że odkrywamy w sobie ławników, adwokatów, sędziów. Ale ta opowieść sięga jeszcze głębiej: ku kolektywnym wyrwom w sercach i pamięci; ku córkom dziedziczącym traumy matek. Bo wykluczenie i pogarda też bywają narzędziem zbrodni.
Alice Diop: peryferia jako klucz do zrozumienia centrum
Saint Omer był dla Alice Diop kluczem do filmowej ekstraklasy, jednak talent reżyserki nie objawił się nagle – swoją karierę, jako dokumentalistka, budowała konsekwentnie przez kilkanaście lat. Diop, bohaterka jednej z tegorocznych retrospektyw na festiwalu mBank Nowe Horyzonty, portretuje w swoich filmach m.in. życie imigrantów, uchodźców, mieszkańców przedmieść; wprowadza do francuskiego kina czarne ciała, czarne głosy i perspektywę peryferii, dowodząc że marginesy są nie tylko produktem centrum, ale także powoli, nieuchronnie zmieniają i jego kształt.
Partnerem premier Stowarzyszenia Nowe Horyzonty jest mBank.
