Front Wizualny to pomost między kinem a sztuką, przestrzeń dla eksperymentów, nieplanowanych spotkań i nagłych olśnień, z których rodzą się świeże fascynacje. Filmy z tej wyjątkowej sekcji będzie można zobaczyć już w lipcu, w ramach 22. Międzynarodowego Festiwalu Nowe Horyzonty (21-31 lipca stacjonarnie, do 7 sierpnia również online). Szykujcie się na kino przesycone marzeniami, rewolucyjną energią i nieskrępowaną wyobraźnią.
Jeszcze do 23 czerwca trwa sprzedaż karnetów na stacjonarną część 22. Nowych Horyzontów.
Gdzie przebiega linia Frontu Wizualnego?
Tegoroczny Front Wizualny zaprowadzi widzów do miejsc, gdzie rodzą się ruchy oporu wobec społecznych i estetycznych norm. Do zakamarków snów, laboratoriów przyszłości, białych plam historii. W tym roku Front biegnie przez wiele całkiem zwyczajnych domów i jeden nawiedzany przez duchy. Przez domek dla lalek, piekło randkowych aplikacji, prastary las, podwodny ogród, dwie wyspy, aż do słońca, któremu spojrzymy prosto w świecącą twarz. Więcej o Froncie Wizualnym opowiada dyrektorka artystyczna Nowych Horyzontów i kuratorka sekcji, Ewa Szabłowska.
Coma, reż. Bertrand Bonello: o czym śni pokolenie snow flake’ów?
W fantasmagoryczną podróż przez noc umysłu młodej kobiety, rozpoczynającej swoje dorosłe życie w czasie pandemii zabiera nas Bertrand Bonello (17. NH – Nocturama, 19. NH – Zombi Child). Coma – hybrydowy esej, który reżyser zadedykował swojej 18-letniej córce, emblematycznej bohaterce pokolenia snow flake’ów, jest mapą myśli i emocji. Błyskotliwie wykorzystując rozmaite formaty wizualne, Bonello eksploruje jej wewnętrzny świat, zbudowany na specyficznym rodzaju wrażliwości rozpiętej między delikatnością, wycofaniem a czarnym humorem.
Kafka dla dzieci, reż. Roee Rosen: program dla (niegrzecznych) widzów
Kafka dla dzieci to długo wyczekiwany, pełnometrażowy debiut Roee Rosena (10. NH – retrospektywa prac wideo, 15. NH – wystawa Midnight Show i 17. NH – wystawa Homefront). Rosen, adult terrible izraelskiej sceny artystycznej, zasłynął jako przewrotny badacz paradoksów, białych plam i ciemnych zakamarków izraelskiej tożsamości. Kafka dla dzieci jest metahistorią o przemianach, opowiedzianą w konwencji telewizyjnego programu dla dzieci. Ekspresjonistyczne animacje, toksyczne reklamy, filozoficzne wykłady co chwilę przerywają ten perwersyjny musical, zmierzający do niepokojącego finału.
Wenus w najkach, reż. André Antônio: kino, queer i sportowe buty
André Antônio, brazylijski reżyser i performer, eksploruje przyjemności płynące z kontaktu ze sportowym obuwiem, klasyką kina i teorią queer w bezwstydnie hedonistycznym i fetyszystycznym filmie Wenus w najkach. Dysydenckie doświadczenia seksualne nie czynią życia gorzkim – mówi Antônio – wręcz przeciwnie, mogą przynieść różne możliwości i odkrycia. W filmie reżyser wciela się równocześnie w dwie osoby: pacjenta z fetyszem stóp i psychoanalityczkę, do której udaje się na terapię.
Pustka i ja, reż. Adrián Silvestre: randki i wolność
To, w jaki sposób sztuka może stać się narzędziem wyzwolenia, pokazuje Adrián Silvestre w filmie Pustka i ja. Raphaëlle Pérez, queerowa performerka, aktywistka i odtwórczyni głównej roli, buduje swoją tożsamość równolegle na dwóch frontach: romantycznym i artystycznym. O ile jej ciało jest polem walki, o tyle sztuka staje się przestrzenią wolności, bo tam może opisać się przy użyciu własnego głosu.
Super Natural, reż. Jorge Jácome: zanurz się w pierwotnej miksturze
W Super Natural dwa poza-ludzkie głosy wzywają do zanurzenia się w bujnym ekosystemie filmowym Jorge Jácome’a. W lepkim, wodnym żywiole prowadzą od płynnych początków życia przez wiele cykli snu do międzygatunkowych spotkań między ludźmi a hybrydowymi stworzeniami. Po części multisensoryczny kolaż, po części medytacja z przewodnikiem, Super Natural przekształca subtropikalną przyrodę Madery w pierwotną zupę form: ciał w kontakcie, ciał rozpływających się w krajobrazach, ciał splecionych z innymi ciałami: ludzi, roślin, owoców i zwierząt.
Odpowiedź słońcu, reż. Rainer Kohlberger: daj się oślepić kinu
A co można zobaczyć patrząc przez godzinę w słońce? Odpowiedzi udziela Rainer Kohlberger w obrazie, który jest nie tyle filmem, co intensywnym doświadczeniem wizualnym, słuchowym, a w końcu także cielesnym. Odpowiedź słońcu, eksperyment wywodzący się z tradycji Op-Artu i awangardy filmowej lat 70., będzie najbardziej radykalną wizualnie propozycją tegorocznych Nowych Horyzontów. W ciemności sali kinowej będzie można wyłączyć myśli i – patrząc w pulsujący światłem oraz dźwiękami ekran – zresetować zmysły w trakcie zbiorowego seansu sensorycznego.
Pełny program Frontu Wizualnego poznamy 5 lipca.