Natura stanowi dla Lucile Hadžihalilović obiekt fascynacji i wehikuł ukrytych znaczeń, a jej filmowe światy ulegają ciągłym metamorfozom. Podobnie jest w tej krótkometrażowej produkcji, którą sama reżyserka porównała do „improwizowanej poezji”. Jej bohaterkami są dwie dziewczynki spędzające letni dzień w lesie. Wśród dzikiej przyrody – drzew, krystalicznie czystych strumieni oraz soczystych owoców – są beztroskie i wolne, z dala od nadzorującego spojrzenia dorosłych.
Urodzona w 1961 roku francuska reżyserka i scenarzystka, córka bośniackich emigrantów. Do 17. roku życia mieszkała w Maroku, potem studiowała w paryskiej szkole filmowej La Fémis. W latach 90. związana zawodowo i prywatnie z Gasparem Noé, wspólnie zrealizowali jego dwa pierwsze filmy Carne oraz Sam przeciw wszystkim, a przy następnych Lucile była współscenarzystką. Jej filmy badające kwestie dojrzewania, seksualności i śmierci uznawane są za sztandarowe dzieła francuskiego feminizmu w kinie.
1996 Usta Jean-Pierre'a / La bouche de Jean-Pierre / Jean-Pierre's Mouth (Mimi) (short)
1998 Good Boys Use Condoms (short)
2004 Niewinność / Innocence
2014 Nectar (short)
2015 Ewolucja / Évolution / Evolution
2021 Earwig