Z wzajemnością

Alan, Lawrence i Ellie: początkujący muzyk indierockowy, jego kumpel z dawnych lat oraz dziewczyna tego kumpla. Koleżeński trójkąt, który nieśmiało i nieporadnie zmierza ku czemuś bardziej kłopotliwemu. Młodzi bohaterowie są nie tyle ludźmi czynu, ile ludźmi słowa, co oznacza, że ich głównym zajęciem pozostaje mówienie. Najczęściej praktykują gadkę szmatkę, lecz czasem pozwalają sobie na poważne, intymne wyznania. Te rzadkie momenty zdają się poprzedzać coś gwałtownego i spektakularnego, jakąś eskalację, być może nawet wybuch. Ale to nie ten rodzaj filmu. Z wzajemnością Andrew Bujalskiego jest klasykiem mumblecore’u, a więc wzorcowym przykładem, jak zrobić kino z niczego. Z codziennej szarzyzny, której nie poddano żadnemu wyraźnemu retuszowi, ani dramaturgicznemu, ani też estetycznemu. Z surowego banału, który, jak się okazuje, potrafi być nad wyraz angażujący.

Film wybrany przez laureata głównej nagrody XXV Konkursu o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka, Igora Kierkosza.