Zobowiązanie Hasana

Hasan uprawia ziemię odziedziczoną po swoim ojcu. Wiedzie mu się dobrze – pomidory i jabłka przynoszą zyski, życie wśród sadów wydaje się sielanką, a sam rolnik jest pracowitym, przywiązanym do ojcowizny, prawym i czułym gospodarzem. Pewnego dnia Hasan dowiaduje się, że właśnie na jego polu ma stanąć słup trakcyjny, zagrażający uprawom. Decyduje się zawalczyć o swoje i od tego momentu, krok po kroku, ujawnia się jego mniej szlachetne oblicze. Walka o własne korzyści oznacza tu bowiem zawsze kompromis moralny. Przygotowując się do pielgrzymki do Mekki, Hasan musi stanąć wobec własnych grzechów. Bliska ziemi, prosta historia zamienia się w przypowieść, sprawy doczesne okazują się ściśle splecione z wyższym porządkiem, a metafizyczna siła, stale obecna tu pod postacią przemożnego głosu natury, przemawia do człowieka z bolesną dosłownością. Pozornie pełne spokoju, nieśpieszne Zobowiązanie… to pozbawiony sentymentów moralitet i oskarżenie wobec całego społeczeństwa.