Wkraczamy w kolejne, po Barbarze (12. NH) i Czerwonym niebie (23. NH), dziwne lato u Christiana Petzolda. Na niemieckiej prowincji skwar leje się z nieba, jesteśmy pośrodku niczego w towarzystwie podejrzanie chłodnych bohaterów skrywających rodzinne tajemnice. Do jednej z rodzin niespodziewanie dołącza młoda pianistka Laura (w roli głównej muza reżysera Paula Beer), którą po wypadku samochodowym przygarnia Betty (Barbara Auer), jej mąż i syn. Przechodząca psychiczną rekonwalescencję kobieta przyjmuje bezinteresowną miłość, dołączając do na pozór normalnie funkcjonującej rodziny. Tragedia staje się tym samym nowym początkiem dla relacji czworga osób, które potrzebują bliskości w różnym wymiarze: siostrzanym, matczynym czy erotycznym. Coś wisi jednak w powietrzu i nie jest to wyłącznie ciężkie letnie powietrze. I jeśli nawet nonszalancko przygotowywany przez Petzolda plot twist nie zaskoczy was, to nie znaczy, że był to najważniejszy element tej układanki. Albo że miał to być w ogóle plot twist.