Kochający syn, lojalny przyjaciel, błyskotliwy kompan na wieczorne wyjście, najfajniejszy tata – Matthias (Albrecht Schuch, nowohoryzontowicze znają go z brawurowej roli Reinholda w Berlin Alexanderplatz) sprawdzi się w każdej roli. Nic dziwnego, że ów przystojny, obyty, szarmancki pracownik jest podporą firmy wynajmującej na godziny dobrych synów, fajnych tatusiów, najlepszych przyjaciół. Paw zwyczajny, czyli nadzwyczajny debiut Austriaka Bernharda Wengera, przebój weneckiego Tygodnia Krytyki, to trafna satyra na kapitalizm monetyzujący każdą sferę ludzkiej aktywności i na epokę social mediów, która doprowadziła do atrofii towarzyskie, rodzinne czy miłosne relacje. Wenger pokazuje, jak korporacyjna logika przenika do życia prywatnego, zamieniając Matthiasa w profesjonalistę, choć jego dziewczyna wolałaby mieć u swojego boku kogoś mniej doskonałego. Inteligentny, atrakcyjny, pełen humoru z najwyższej półki, mający w ofercie błyskotliwy społeczny komentarz i dawkę refleksji o współczesnych presjach – Paw… to doskonały towarzysz festiwalowego popołudnia.