Emocje jak z klasycznych melodramatów, do tego botoks i piosenki o fistingu: takiego musicalu jeszcze nie było! W pokazywanym w Cannes filmie Alexisa Langlois nie ma miejsca na minimalizm. Są za to miłość silniejsza od tłumu uzbrojonych w telefony hejterów, niszczenie karier jednym mrugnięciem sztucznych rzęs i publiczne załamanie nerwowe w stylu Britney. Steevyshady, zapomniana gwiazdka YouTube’a, opowiada o wzlocie i upadku swojej idolki: piosenkarki Mimi Madamour, która dawno, dawno temu – w 2005 roku – zdominowała popularny reality show. Sława przyszła szybko, może nawet za szybko – Mimi uciekła w popularność i w łatwe popowe przeboje. Tymczasem inna uczestniczka show, Billie, stała się punkową gwiazdą undergroundu. Langlois ściska tu dłoń Brianowi de Palmie, przyjaźnie poklepuje po plecach Boba Fosse’a i pozwala zagubionym diwom głośno wyśpiewać swoje najdziksze fantazje, które choć rozmazany makijaż spływa im już po policzkach, powtarzają za Taylor Swift: Lights, camera, bitch smile. Even when you wanna die…