Początek XX wieku. Żydowski karczmarz Lejba, mieszkający gdzieś w rosyjskiej wiosce, pada ofiarą oskarżeń rzucanych przez jego byłego pracownika. Chłop grozi, że zabije Lejbę i jego ciężarną żonę podczas nadchodzącej Wielkanocy. Karczmarz bezskutecznie szuka pomocy u władz, wreszcie postanawia sam bronić się przed agresją. Radu Gabrea sięgnął po opowiadanie klasyka rumuńskiej prozy I. L. Caragialego O făclie de Paște – to samo, którym ponad cztery dekady później inspirował się Andrei Cohn przy pracy nad Wielkim Tygodniem. Jego ostrzeżenie przed zbrodnią antysemityzmu nigdy nie przestało być aktualne, a dziś – gdy wielu ludzi winą za ataki Izraela na cywilną ludność Gazy obarcza wszystkich Żydów – wydaje się szczególnie istotne. Film Gabrei, pięknie sfotografowany przez Igora Luthera (operatora Blaszanego bębenka), niesie ze sobą potężny ładunek symboliczny: nakręcony przez żydowskiego imigranta politycznego w Niemczech był jednoznacznym politycznym manifestem i przypomnieniem, że czasy niepokoju nigdy się nie kończą. Oglądany dziś, wraz z Wielkim Tygodniem, jeszcze mocniej uświadamia, że od zawsze tkwimy w zaklętym kręgu nienawiści i że próżno szukać z niego wyjścia.