1988, rok przed upadkiem dyktatorskich rządów Ceaușescu. Nela postanawia opuścić Bukareszt, zostać nauczycielką na prowincji i pochować prochy ojca, dowódcy służb bezpieczeństwa, pod tytułowym drzewem. Podróż przez Rumunię w tamtym czasie okazuje się drogą przez piekło. Aby przetrwać, kobieta musi rozpychać się rękami i nogami. Pomaga jej w tym chirurg Mitică, który podobnie jak ona „nie wierzy już w Boga i człowieka”. Tę rozczarowaną życiem parę zaczyna łączyć uczucie. Dąb jest pierwszym filmem, który Pintilie mógł zrealizować i pokazać w Rumunii po dwóch dekadach spędzonych na emigracji. Jak przyznawał, chciał zrobić film o tym, jak to się stało, że nienormalność była postrzegana jako normalna. Zaskakujący, brutalny finał jest doskonałym podsumowaniem zmierzchu okrutnego komunistycznego reżimu.