Uwodzicielski i drażniący zmysły Piaffe, fabularny debiut artystki wizualnej Ann Oren (The World Is Mine, 17. NH), to opowieść o podążaniu za instynktem i poddaniu się namiętnościom, które mogą doprowadzić do cielesnego i erotycznego przebudzenia. Gdy Zara (niebinarna artystka Simon(e) Jaikiriuma Paetau) trafia do szpitala, jej siostra, introwertyczna Eva, zastępuje ją w pracy polegającej na udźwiękawianiu reklamy. W domowym studiu ma stworzyć efekty imitujące koński kłus. Im bardziej zanurza się w świat fantomowych, zwierzęcych odgłosów, tym mocniej zaczyna się to odbijać na jej własnym ciele. Pewnego dnia zauważa na plecach mały guzek, z którego powoli wyrasta obfity koński ogon. Historię fizycznej przemiany, która mogłaby być początkiem kafkowskiego body horroru, Ann Oren kieruje w nieoczekiwaną stronę. Koński ogon okazuje się strefą erogenną i źródłem intensywnej przyjemności. Im jest dłuższy, tym swobodniej jego właścicielka przełamuje nieśmiałość, otwierając się na nowe doznania. Jeździectwo w filmie Oren może być metaforą erotycznej gry uległości i dominacji. W obu przypadkach aby zdobyć kontrolę, potrzebne są otwartość, empatia i rozpoznanie języka ciała.