Jest rok 1960, ulice w Japonii pełne są protestujących, a Nozawa i Reiko decydują się rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu, przypieczętowany zawarciem związku małżeńskiego. Oni również brali udział w studenckich protestach, więc na ich ślubie pojawiają się dawni i obecni współtowarzysze, oburzeni aktualną sytuacją w kraju. Przybycie dwóch nieproszonych gości zakłóca jednak przebieg ceremonii, która przestaje być celebracją nowego początku, a jej uczestnicy nieoczekiwanie wpadają w spiralę wzajemnych oskarżeń. Noc i mgła w Japonii to pierwsze tak imponujące formalnie dzieło w dorobku Ōshimy, a jednocześnie głos rozczarowanego pokolenia. Reżyser konfrontuje się w nim z gorzkim doświadczeniem uczestniczenia w protestach. Po raz pierwszy tak wyraźnie czerpie z teatru Brechta – dystansuje się wobec świata przedstawionego, tworząc teatralny obraz ceremonii, podczas której prywatne zderza się z publicznym, a osobiste z kolektywnym. Z autorskiej wizji wyłania się ponury obraz Japonii – nocnego pogorzeliska tkwiącego we wciąż jeszcze tlącym się świetle przeszłości.
Jeden z najważniejszych japońskich twórców filmowych. Reżyser, scenarzysta, teoretyk kina. Urodził się w 1932 roku w Okayamie. Po ukończeniu politologii na Uniwersytecie w Kioto, znalazł pracę w jednym z ważniejszych studiów filmowych, Shochiku, gdzie był asystentem m.in. Masakiego Kobayashiego. Zanim zrealizował swój debiut Miasto nadziei i miłości w 1959 roku, był już cenionym krytykiem filmowym. W 1960 roku wyreżyserował aż trzy filmy, które rozpoczęły tzw. Nową Falę Shochiku, a obok Masahiro Shinody, Yoshishige Yoshidy i Shōheia Imamury stał się najważniejszym głosem młodego pokolenia, które później zostało określone mianem japońskiej Nowej Fali. Ōshima był twórcą radykalnym i politycznie zaangażowanym, jako jeden z niewielu komentował wydarzenia z frontu w Wietnamie, sytuację Koreańczyków w Japonii, czy kwestie kary śmierci. Nie pasował do studia komercyjnego – szybko odszedł z Shochiku. Założył własną firmę Sōzōsha, a swoje najważniejsze dzieła zrealizował we współpracy z Art Theatre Guild. Jako reżyser był aktywny przez cztery dekady, tworząc filmy także poza granicami Japonii. Był ikonoklastą kina japońskiego i niezwykle uważnym obserwatorem rzeczywistości, eksperymentatorem, filmowym socjologiem i filozofem. Zmarł w 2013 roku w wyniku zapalenia płuc. Miał 80 lat.
1960 Naga młodość / Seishun zankoku monogatari / Cruel Story of Youth
1960 Noc i mgła w Japonii / Night and Fog in Japan / Nihon no yoru to kiri
1960 Pogrzeb słońca / Taiyô no hakaba / The Sun’s Burial
1965 Rozkosz / Etsuraku / Pleasures of the Flesh
1966 Koszmar za dnia / Hakuchû no torima / Violence at Noon
1967 Rozprawka o japońskiej piosence erotycznej / Nihon shunka-kô / Sing a Song of Sex
1968 Śmierć przez powieszenie / Kôshikei / Death by Hanging
1969 Chłopiec / Shônen / Boy
1970 Po wojnie tokijskiej / Tôkyô sensô sengo hiwa / The Man Who Left His Will on Film
1976 Imperium zmysłów / Ai no korîda / In the Realm of Senses
1978 Imperium namiętności / Ai no bôrei / Empire of Passion
1982 Wesołych świąt, pułkowniku Lawrence / Merry Christmas, Mr. Lawrence
1986 Max, moja miłość / Max mon amour
1999 Tabu / Gohatto / Taboo