Koreańczyk imieniem R zostaje skazany na najwyższą z możliwych kar – śmierć przez powieszenie. Gdy jednak dochodzi do egzekucji, jego ciało odmawia posłuszeństwa – mężczyzna po prostu nie umiera. Nie tylko zdejmuje pętlę z szyi, ale twierdzi też, że nic nie pamięta, co w świetle prawa czyni go niewinnym. Negacja wyroku wywołuje konsternację u obecnych na sali urzędników i prowokuje do przeprowadzenia fascynującej debaty o roli prawa i pamięci. Śmierć przez powieszenie jest zaproszeniem do udziału w teatrze absurdu, w grze, której zasady stale ewoluują, pogłębiając poczucie dystansu i dyskomfortu. Surrealistyczna natura historii pozwala Ōshimie na wejście w sam środek świadomości zbiorowej. Zrywając z politycznym status quo, zadaje pytanie o zasadność kary śmierci i rozlicza przy tym imperialistyczną przeszłość Japonii i jej rasistowskie grzechy. Śmierć przez powieszenie jest przykładem mistrzowskiego operowania językiem filmowym i dowodem reżyserskiej finezji Ōshimy.
Jeden z najważniejszych japońskich twórców filmowych. Reżyser, scenarzysta, teoretyk kina. Urodził się w 1932 roku w Okayamie. Po ukończeniu politologii na Uniwersytecie w Kioto, znalazł pracę w jednym z ważniejszych studiów filmowych, Shochiku, gdzie był asystentem m.in. Masakiego Kobayashiego. Zanim zrealizował swój debiut Miasto nadziei i miłości w 1959 roku, był już cenionym krytykiem filmowym. W 1960 roku wyreżyserował aż trzy filmy, które rozpoczęły tzw. Nową Falę Shochiku, a obok Masahiro Shinody, Yoshishige Yoshidy i Shōheia Imamury stał się najważniejszym głosem młodego pokolenia, które później zostało określone mianem japońskiej Nowej Fali. Ōshima był twórcą radykalnym i politycznie zaangażowanym, jako jeden z niewielu komentował wydarzenia z frontu w Wietnamie, sytuację Koreańczyków w Japonii, czy kwestie kary śmierci. Nie pasował do studia komercyjnego – szybko odszedł z Shochiku. Założył własną firmę Sōzōsha, a swoje najważniejsze dzieła zrealizował we współpracy z Art Theatre Guild. Jako reżyser był aktywny przez cztery dekady, tworząc filmy także poza granicami Japonii. Był ikonoklastą kina japońskiego i niezwykle uważnym obserwatorem rzeczywistości, eksperymentatorem, filmowym socjologiem i filozofem. Zmarł w 2013 roku w wyniku zapalenia płuc. Miał 80 lat.
1960 Naga młodość / Seishun zankoku monogatari / Cruel Story of Youth
1960 Noc i mgła w Japonii / Night and Fog in Japan / Nihon no yoru to kiri
1960 Pogrzeb słońca / Taiyô no hakaba / The Sun’s Burial
1965 Rozkosz / Etsuraku / Pleasures of the Flesh
1966 Koszmar za dnia / Hakuchû no torima / Violence at Noon
1967 Rozprawka o japońskiej piosence erotycznej / Nihon shunka-kô / Sing a Song of Sex
1968 Śmierć przez powieszenie / Kôshikei / Death by Hanging
1969 Chłopiec / Shônen / Boy
1970 Po wojnie tokijskiej / Tôkyô sensô sengo hiwa / The Man Who Left His Will on Film
1976 Imperium zmysłów / Ai no korîda / In the Realm of Senses
1978 Imperium namiętności / Ai no bôrei / Empire of Passion
1982 Wesołych świąt, pułkowniku Lawrence / Merry Christmas, Mr. Lawrence
1986 Max, moja miłość / Max mon amour
1999 Tabu / Gohatto / Taboo