Reżyser Dag Johan Haugerud zaprasza nas na randkę z zaskakującym finałem. Idę o zakład, że mało kto, wybierając się na film pod tytułem Seks (zdobywca trzech nagród na Berlinale), mógłby oczekiwać ponaddwugodzinnej fabuły wypełnionej głównie rozmowami dwóch 40-letnich kominiarzy. Czy czeka was rozczarowanie? W żadnym razie. Bohaterowie Haugeruda opowiadają o swoich seksualnych doświadczeniach i pragnieniach swobodnie, niby prosto, a jednak z dużą dozą polotu. Dość powiedzieć, że w monologu otwierającym film jeden z nich wspomina nawracający sen, w którym występuje jako kobieta uwodzona przez samego Davida Bowiego. Haugerud przysłuchuje się podobnym dziwactwom z mieszanką rozbawienia i wyrozumiałości, która może skojarzyć się z wczesną twórczością Petra Zelenki. Doświadczony reżyser umie jednak uderzyć także w tony serio i między wierszami przemycić kilka niewygodnych pytań. Najważniejsze z nich brzmi: czy na pewno szczerość zawsze popłaca, a odwaga w podążaniu za instynktem da się pogodzić z wiernością regułom współżycia społecznego?