Iris, tajemnicza Europejka w średnim wieku, pojawia się w Seulu nie wiadomo skąd i w jakim celu. Teoretycznie uczy francuskiego, ale jej metody wydają się zbyt niekonwencjonalne, by można było przejść nad nimi do porządku dziennego. Mająca w sobie coś zarówno z geniuszki, jak i hochsztaplerki kobieta mogłaby być bohaterką mitu lub baśni, ale jeszcze lepiej sprawdziłaby się chyba we fraszce. Jest w końcu bohaterką najnowszego filmu Honga Sang-soo – mistrza, który podniósł lekkość i bezpretensjonalność do rangi artystycznych cnót. W nagrodzonej na Berlinale Potrzebie podróży reżyser świadomie bawi się z widzami, dając im złudzenie, że przeniknęli prawdziwą naturę Iris, tylko po to, by udowodnić, że prawda o niej jest dużo bardziej skomplikowana. Cały film Honga staje się zresztą zachętą do tego, by nie ulegać myślowym schematom i zwodniczej magii pierwszego wrażenia. Doskonale potwierdza to wybór obsadowy – w roli Iris błyszczy Isabelle Huppert, która, ponownie wcielając się w niekonwencjonalną nauczycielkę, sięgnęła po zupełnie inny arsenał środków aktorskich niż przed laty w Pianistce Michaela Hanekego.