Bohaterka i narratorka filmu – grana przez jego reżyserkę i scenarzystkę Éléonore Saintagnan – jedzie nad ocean, ale wskutek awarii samochodu ląduje na tytułowym kempingu nad jeziorem. Gdzieś w letniskowej, zapomnianej przez świat Bretanii B, w miejscu, do którego jeśli ktoś już trafia, to dziwnym zbiegiem okoliczności z czasem wrasta w otoczenie i zostaje na stałe. Tak jak gadający do siebie starszy Amerykanin w kowbojskim kapeluszu albo samotna matka z domku numer siedem – przyjechała z synkiem na wakacje i nigdy stąd nie wyjechała, sprzedała swój salon piękności, teraz hoduje kury. I sama narratorka, której samochód utknął u mechanika, więc nie pozostaje jej nic innego, jak nagrywać dźwięki i włóczyć się ze szkicownikiem. Wokół jeziora mieszkają więc łagodni ekscentrycy, a lokalny ekosystem rządzi się własnymi prawami – opowiada się tu o cudach Świętego Korentyna z Quimper, patrona Bretanii, i o tym, że w jeziorze mieszka jakiś zagadkowy stwór, krewny tego z Loch Ness. Nagrodzony w Locarno film artystki Éléonore Saintagnan zanurzony jest w letnim krajobrazie i dźwiękach otoczenia. To przykład realizmu magicznego nakręconego ręką dokumentalistki i czerpiąca z lokalnych legend baśń na czas gwałtownych przemian krajobrazu i katastrofy ekologicznej.