Zwieńczenie wieloletniego projektu Anji Salomonowitz (Zdarzyło się przed chwilą, 7. NH) poświęconego twórczości austriackiej malarki Marii Lassnig. Eksperymentując z hybrydyczną narracją fabularno-dokumentalną, reżyserka buduje poetycką opowieść o życiu i pasji jednej z ważniejszych artystek XX wieku. Jednocześnie krytycznie analizuje mechanizmy rządzące rynkiem sztuki, które sprawiają, że – jak mówi Lassnig z ekranu – kobieta, by osiągnąć sukces porównywalny z mężczyzną, wciąż musi pracować trzy razy ciężej. Salomonowitz skupia się zatem konsekwentnie na pracy artystki i próbuje znaleźć filmowy ekwiwalent dla metody twórczej, określanej przez Lassnig jako „świadomość ciała”. W Sypiając z tygrysem powracają więc sceny ukazujące malarkę, która całym swoim ciałem angażuje się w proces powstawania obrazu – jest jego tematem, tworzywem i twórczynią. W podobnych kategoriach należałoby odczytywać fenomenalną pracę nad rolą, jaką wykonała Birgit Minichmayr, wcielając się w główną bohaterkę na wszystkich etapach jej życia, od dzieciństwa na austriackiej prowincji po starość i późną sławę w stolicach sztuki współczesnej.