Ten but został zrobiony do chodzenia, a teraz skończy w zupie. Werner Herzog – reżyser, który, jak twierdzi, gdyby nie kręcił filmów, zajmowałby się gotowaniem lub chodzeniem boso – zamierza publicznie zjeść swój but, oczywiście uprzednio odpowiednio przygotowywany. Obiecał, że odstawi taki numer, jeśli Errolowi Morrisowi uda się nakręcić dokument Gates of Heaven. Słowo się rzekło. Sam przyznaje, że to błazenada – ale taka, której celem jest wspieranie wartościowego kina.
(1935-2013) Na filmowca kształcił się na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Był niezależnym dokumentalistą specjalizującym się w tematyce muzycznej. Zrealizował dwa filmy poświęcone Wernerowi Herzogowi – Werner Herzog zjada swój but oraz Brzemię snu, opowiadający o pracach nad Fitzcarraldem.
1965 Dizzy Gillespie (doc., short)
1970 The Blues Accordin' to Lightin' Hopkins (doc., short, co-dir.)
1974 A Poem Is a Naked Person (doc.)
1980 Werner Herzog zjada swój but / Werner Herzog Eats His Shoe (doc., short)
1982 Brzemię snu / Burden of Dreams (doc.)
1984 In Heaven There Is No Beer? (doc., short)